رحلت "شيخ طوسي" عالم شهير شيعه و مؤسّس حوزه‏ ي علميه ‏ي نجف اشرف (460 ق)

شيخ ابوجعفر محمد بن الحسن طوسي معروف به شيخُ الطّائفه از ستارگان درخشان جهان اسلام در سال 385 قمري در خراسان به دنيا آمد. در سال 408 قمري يعني 23 سالگي به بغداد كه مركز بزرگ علوم و فرهنگ اسلاميِ آن زمان بود مهاجرت نمود و تا پايان عمر در عراق ماند. وي مدت پنج سال ازمحضر درس شيخ مفيد مستفيض شد و 23 سال هم از خدمت سيدمرتضي شاگرد ارزشمند شيخ مفيد بهره‏مند گشت. شيخ طوسي پس از استادش سيد مرتضي، رياست علمي و فتوايى شيعه را بر عهده گرفت و به علت يك سلسله آشوب‏هاي به وجود آمده از سوي مخالفان، خانه و كتابخانه‏اش به تاراج رفت. شيخ كه خانه، كتاب‏ها و دست‏نوشته‏هاي خود را در بغداد از دست داده بود، به نجف اشرف مهاجرت كرد. او حوزه‏ي علمي جديدي را در آنجا به وجود آورد و پايه‏هاي استوار اين مركز بزرگ را بنا گذاشت به طوري كه پس از گذشت هزار سال از آن تاريخ، هنوز اصالت علمي خود را حفظ كرده و ديگر مراكز اسلامي را تغذيه‏ي فرهنگي مي‏كند. شيخ طوسي فقه را با نگارش كتاب "المَبسوُط" وارد مرحله‏اي جديد نمود، ولي دو اثر بسيار مهم ايشان با نام "تَهذيب" و "اِستِبصار" در كنار كتاب "كافي از كليني" و "من لايَحضُرُه الفَقيه از شيخ صدوق" كتب چهارگانه‏ي حديث شيعه را تشكيل مي‏دهند. شمار آثار شيخ طوسي به بيش از 50 جلد مي‏رسد كه التِبْيان في تفسير القرآن در 10 جلد، تَلْخيصُ الشّافي، كتابُ الابْواب و... از آن جمله‏اند. گذشته از آثار گرانبها و ارزشمند علمي، دانشوران بزرگي در حوزه‏ي درسي شيخ طوسي پرورش يافتند كه شمار آنان را افزون از سيصد دانشمند مجتهد نوشته‏اند. شيخ طوسي سرانجام در محرم سال 460 قمري در 76 سالگي رخ در نقاب خاك كشيد و در نجف اشرف به خاك سپرده شد.

تاریخ رویداد : 22 محرم