مرگ "نيكلاي گوگول" نويسنده معروف روسي (1852م)

نيكُلاي واسيليويچ گوگول نويسنده معروف روسي در 31 مارس 1809م در اوكراين روسيه به دنيا آمد. پدر نيكلاي، وي را از طفوليت با عشق به داستان‏سرايى و علاقه به تئاتر پرورش داد و بعدها همان حكايات، روايات، افسانه‏ها و مشاهدات و شنيده‏هاي شخصي پدر كه مربوط به زندگي مردم آن سامان بود، اساس زندگي فرزند قرار گرفت. گوگول از ابتداي زندگي با مردم عادي و ساده ارتباط يافت و با داستان‏هاي آنها آشنا شد. او ميلي به تحصيل علوم جديد نداشت و تنها به ادبيات روسي و نقاشي علاقه‏مند بود. گوگول در ابتدا به هيچ وجه در فكر نويسندگي نبود اما به علت تنگ‏دستي مجبور شد كه كتاب بنويسد. هرچند آثار اوليه وي، با اقبال عمومي مواجه نگرديد اما گوگول با پشتكار و تلاش خود، آثار بهتري عرضه كرد و به شهرت دست يافت. هم‏چنين معاشرت وي با ادباي بزرگ روسيه از قبيل الكساندر پوشكين در تركيب و تنظيم افكار و آثار ادبي او اثرات عميقي بر جاي نهاد و تأليفات كم نظيري به وجود آورد. گوگول در سال‏هاي بعد رهبر و پيشاهنگ مكتب ناتوراليسم يا طبيعت گرايى روسيه بود كه در آن بيشتر به تقليد دقيق و مو به موي طبيعت پرداخته مي‏شود. وي با زبان انعطاف‏پذير و بسيار قوي خويش جنبه‏هاي مختلف زندگي مردم روسيه را به خوبي به تصوير كشيده است. گوگول هم‏چنين در نوشتن قطعات كمدي، تخصص فراواني داشت. وي گاهي جزئيات بسيار بي‏اهميت و عادي را شرح مي‏دهد تا به قول خود، از امري عاديْ نتيجه‏اي فوق العاده استخراج كند. نوع اشخاصي كه گوگول در داستان‏هاي خود توصيف كرده است تنها داراي خصوصيات و كيفيات ملي نيستند، بلكه آنها را در همه جا و در ميان همه اقوام مي‏توان يافت و به همين جهت، آثار وي انساني و جاوداني است. گوگول از نظرقدرت تخيل و شيوه انشاء، نويسنده‏اي زبردست و ماهر بود و هيچ نويسنده روسي نتوانسته است چون او تا اين حد به غناي زبان دست يابد. وي طبعي ناسازگار، حساسيتي بيمارگونه و روحي انزواطلب داشت و در عين حال، از قدرت خلاقيتي شگرف، بصيرتي فراوان و چشمي تيزبين و نقاد برخوردار بود. گوگول در همه عمر دلبسته تئاتر بود و گرچه نتوانست وارد عرصه بازيگري شود، اما نمايش‏نامه‏هاي وي، مقبوليتي عام يافت و در بسياري از كشورها نيز ترجمه شد. گوگول از چهره‏هاي ممتاز ادبيات اروپايىِ زمان خود به شمار مي‏آيد و نفوذش در ادبيات روسي تا آن‏جاست كه تاكنون نيز باقي مانده است. گوگول در اواخر عمر به ناراحتي و آشفتگي فكري دچار شد و بسياري از آثار خطي خود را از بين برد. بسياري از آثار گوگول، شاه‏كارهاي ادبيات روسيه و اروپا به شمار مي‏رود كه نفوس مرده، بازرس، شِنِل، تصوير، راهزنان و افسانه‏ها از آن جمله‏اند. نيكلاي گوگول سرانجام در 4 مارس 1852م در 43 سالگي درگذشت.