مرگ "پل اِلوار" شاعر نامدار فرانسوي در قرن بيستم (1952م)
مرگ "پل اِلوار" شاعر نامدار فرانسوي در قرن بيستم (1952م)
پل اِلْوار از شاعران معروف قرن بيستم فرانسه، در 14 دسامبر 1895م در حومه شهر پاريس به دنيا آمد. وي تحصيلات اوليه خود را در زادگاهش فرا گرفت اما در اين ميان، بر اثر بيماري عفونت ريه، مدتي را در يك آسايشگاه سپري كرد. اين مدت به او فرصت داد تا به مطالعه آثار شعري بزرگان ادب بپردازد. اِلوار پس از بهبودي، در سال 1914م به خدمت نظام احضار شد و تا پايان جنگ جهاني اول، در جنگ عليه آلمان شركت نمود. وي پس از پايان جنگ، به جمع طرفداران نهضت سورئاليسم پيوست كه در آن، احساس يا انديشه، به صورت خالص و بدون دخالت زمينه قبلي ذهني، تعصب و اصول زيباشناسي و... بيان ميشود. هرچند اين جمع به زودي دچار اختلاف و تشتّت گرديد ولي با اين حال، اِلوار در پل زدن ميان سورئاليست يا فراطبيعي و گرايش معمول مردم به خواندن مطالب عادي، سهمي بزرگ داشت. در نگرش او، واقعيت و فرا واقعيت به هماهنگي ميرسيدند و در هم ادغام ميشدند. جوشش گرم فطري و آرمانخواهي شعرهاي الوار، او را در شمار ظريفترين عاشقانه سرايان قرن بيستم قرار داده است. پل الوار، تماسش را با زندگي فرهنگي و سياسي جامعه و تعهدش را به شعر، به عنوان چيزي كه همگان بايد از آن سهمي ببرند حفظ كرد. اين ويژگي به حركتي ميمانست به سوي نظمي نوين بر پايه عشق. قصد او بيدار كردن فطرت شاعري در همه انسانها بود. يكي از ويژگيهاي فني شعر اِلوار استفاده از وزنها و بحرهاي گوناگون شعري بود. وي ساختار موزون متفاوتي برميگزيد كه موافق محتوا و متكي بر جاي گرفتن واژهها بود. او جز در موارد نادر، هرگز از نقطهگذاري استفاده نميكرد و اعتقاد داشت كه وزن و معني، خود يك نوع نقطهگذاري است. موضوعهاي عمده شعر الوار، عشق و برادري و مهربانياند. پل اِلوار در شعر، به رهايى ذهن از قيود و محدوديت قوانين زيبايىشناسي و اخلاق پايبند است و شعر را بدون دخالت خواست شاعر و تفكر او، به راهِ آزاد و الهامِ محض ميكشاند. در اين راستا وي موضوع شعر را بر مبناي عصيان درباره وضع كنوني بشر مينهد و خود را شاعري پرمسئووليت و متعهد ميداند. مسائل مورد بحث الوار به زمان معين بستگي ندارد. وي مركزيت را نفي ميكند، اشياء را از ميان برميدارد و در شعرش تنها آدمي باقي ميماند و بس. موضوع شعر در نظر الوار، كشف واقعيت است. صداي الوارْ پرطنين، اما بليغ است و لحن تغزّلي در سراسر آثارش ديده ميشود. الوار با آنكه از سير و سلوك عرفان دور است و حتي مسائل ماوراءالطبيعه را نفي ميكند، چيزي از مذهب نيز در شعرش ديده ميشود. بنابر گفته او، شاعر كسي نيست كه چيزي به او الهام شود، بلكه خودْ آن كسي است كه الهام ميكند. اصالت شعر عاشقانه الوار به آدمي عنايت دارد و از نظر او، شعر خوب از سادگي و بيپيرايگي برخوردار است. شعر الوار، لحني بسيار مهرآميز دارد كه او را در ميان معاصرينش يكتا ساخته است. از الوار آثار متعددي برجاي مانده كه منظومههاي شعر و حقيقت، اشعار سياسي، مرگ از نمردن، عشق، شعر و برگزيده اشعار از آن جمله است. پل الوار سرانجام در 18 نوامبر 1952م در 57 سالگي در پاريس درگذشت.
