شكست حمله شورشيان كوبايي برضد دولت "فيدل كاسترو" (1961م)

در طي سال‏هاي اوليه پس از انقلاب كوبا، هزاران كوبايى مخالفت دولت جديد، از كشور گريخته و عمدتاً به ايالت فلوريداي امريكا رفتند. در اين زمان، فيدل كاسترو رهبر كوبا نيز دست به اصلاحات اقتصادي زد و ضمن مصادره مزارع نيشكر كه متعلق به سرمايه‏داران امريكايى بود، حكومت را به سوي يك نظام سوسياليستي پيش برد. از همان ابتداي كار مشخص بود كه امريكا نمي‏تواند يك حكومت مستقل و يا غيروابسته به نظام سرمايه‏داري را تحمل نمايد. امريكا با اين بهانه كه خطر ماركسيسم به ايالات متحده نزديك مي‏شود صراحتاً حضور و سلطه كمونيست‏ها در آن منطقه را غيرقابل گفتگو مي‏دانست. بنابراين با تصويب دوايت آيزنهاور و سپس جان كِنِدي، رؤساي جمهوري وقت امريكا عمليات اعزام مزدوران و نظاميان فراري وابسته به رژيم سرنگون شده باتيستا، در اواسط آوريل آغاز شد. در اين زمان هزاران تن از ضد انقلابيون كوبايى كه در امريكا آموزش ديده بودند تصميم گرفتند در يك يورش زميني و هوايى به يكي از سواحل كوبا از طريق خليج باهيادو كوچينوس وارد خاك اين كشور شوند. اين مزدوران داراي سلاح‏هاي سنگين از جمله تانك بودند و با كشتي و هواپيما نيز حمايت مي‏شدند. در اين حملات، گرچه امريكا متعهد شده بود كه نيروهاي خود را در هيچ صورت وارد عمليات نكند اما حمايت‏هاي آشكار و پنهان مالي و نظامي از شورشيان كوبايى آن‏چنان گسترده بود كه حتي در درون هيأت حاكمه امريكا اختلاف نظر به وجود آورد پس از حمله ضد انقلابيون به سواحل كوبا كه بعداً به خليج خوك‏ها معروف شد قواي دولتي كوبا به سرعت وارد عمل شده و ظرف 48 ساعت نيروهاي مهاجم را متلاشي نمودند. در جريان اين حمله سي‏صد تن از مهاجمان كشته و 1500 نفر از آنان نيز به اسارت درآمدند. اين شكست، ضربه سختي به حيثيت امريكا در صحنه جهاني وارد كرد و گذشته از آن كه بر شخصيت سياسي آنان لطمه شديدي وارد ساخت، حكومت واشينگتن را به عنوان حامي تروريسم در صحنه بين‏المللي معرفي نمود.

تاریخ رویداد : 17 آوریل