پايان كار كنگره تاريخي ويِن پس از سقوط ناپلئون بُناپارت (1815م)

كنگره تاريخي ويِن به عنوان يكي از بزرگ‏ترين اجتماعات سياسي بين‏المللي در قرن نوزدهم، از روز 14 اكتبر 1814م در وين پايتخت اتريش آغاز شد تا درباره متصرفات فرانسه طي جنگ‏هاي ناپلئون بُناپارت تصميم‏گيري كند. در اين كنگره كه به منظور سر و سامان دادن به مسائل اروپا پس از نخستين استعفاي ناپلئون بُناپارت تشكيل شد، سلاطين و سران برجسته اروپا نيز شركت داشتند. مسائلي كه كنگره با آن‏ها روبرو بود پيچيدگي و دشواري فراوان داشت چرا كه انقلاب فرانسه و جنگ‏هاي ناپلئون، ساختار اروپا را به كلي در هم ريخته بود. ولي آن‏چه بيشتر مورد توجه كنگره قرار داشت، برقرار كردن تعادل قوا براي حفظ صلح در اين قاره بود. در اين ميان، رقابت‏ها و دسيسه‏چيني‏ها از پيشرفت كار اساسي آن جلوگيري مي‏كرد. هم‏چنين بيشتر نمايندگان شركت كننده در كنگره، مايل بودند كه تعادل قوا در اروپا به دوران قبل از انقلاب كبير فرانسه برگردد و مي‏خواستند سلاطين و فرمان‏رواياني را در كشورهاي مختلف روي كار آورند كه قبل از انقلاب فرانسه بوده‏اند. بر اين اساس، شعار كنفرانس ويِن عبارت بود از: حقانيت و جبران. بدين ترتيب، كنگره ويِن نوعي پيروزي دولت‏هاي بزرگ بر دولت‏هاي كوچك و پيشرفت رژيم‏هاي سلطنتي عليه جمهوريت در اروپا بود. اين كنگره كوشيد و توانست عقربه زمان را در اروپا به عقب برگرداند ولي باعث شد كه در آينده، انقلاب‏هاي ديگري بروز كند. هم‏چنين از سوي ديگر اين كنگره توانست از بروز جنگ تايك‏صد سال بعد در اروپا جلوگيري نمايد. در نهايت، منافع قدرت‏هاي حاضر در كنگره، با تقسيم سرزمين‏ها و الحاق مناطق به كشورهاي انگلستان، هلند، اتريش و پروس تامين گرديد و به آن عنوان غرامت اطلاق شد. كنگره ويِن سرانجام در 9 ژوئن 1815م به كار خود پايان داد.

تاریخ رویداد : 9 ژوئن