تولد "ژان دو لابْرويِرْ" نويسنده و عالم علم اخلاق فرانسوی (1645م)
تولد "ژان دو لابْرويِرْ" نويسنده و عالم علم اخلاق فرانسوی (1645م)
ژان دولابْرويِر، نويسنده فرانسوي در 15 اوت 1645م در يكي از خانوادههاي متوسط پاريس به دنيا آمد. وي پس از پايان تحصيلات خود در رشته حقوق، به وكالت دعاوي پرداخت اما پس از چندي اين كار را رها كرد و پس از به دست گرفتن يك شغل دولتي، به تدريس خصوصي به فرزند يك اشرافزاده مشغول شد. لابْروير از آن پس به تفكر و تعمق پرداخت و با مطالعه بر روي روحيات مردم، از مشاهدات خود درباره خصوصيتهاي اخلاقي و عادات افراد براي نوشتن الهام گرفت. لابروير در سال 1688م پس از ترجمه كتابي از يونان باستان، خود نيز درباره آداب و رسوم و اخلاق مردم قرنِ خود چيزهايى بر آن افزود و دستنوشتههاي كتاب را با عنوان سجاياي بشر به ناشر سپرد. ناشر در كمال نااميدي، كتاب را منتشر كرد، اما به محض آنكه در معرض فروش گذارد، چنان مورد استقبال قرار گرفت كه در همان سال به چاپ دوم و سوم انجاميد. كتاب سجاياي بشري در طي هشت سال بعد، هشت بار به چاپ رسيد و لابْروير در هر تجديد چاپ، مطالب تازهاي بر آن افزود چنانكه در اين مدت، حجم كتاب سه برابر شد. كتاب سجاياي بشري به ظاهر ترجمهاي بود از نويسندهاي يوناني در عهد باستان كه گروههاي مختلف بشري را تصوير كرده بود، اما قسمتهايى كه لابروير از آداب و رسوم عصر خويش بر آن افزود، دوستداران بيشتري يافت. لابروير كه طرفدار نويسندگان قديم و مخالف نويسندگان عصر جديد بود، در آغاز گمان ميبُرد كه همه چيز به وسيله قدما گفته شده و در بشر، چيز تازهاي به وجود نيامده است، اما از مطالعه آثار نويسندگان معاصر خود در ساختن امثال و حكمِ كتاب خويش مايه گرفت. به ويژه آنكه كتاب را از نظر تصوير چهرههاي تازه و عجيب، غناي بسيار بخشيد، چنانكه خوانندگان ميتوانستند در وراي اين چهرهها، بعضي از شخصيتهاي معاصر را بشناسند. كتاب سجاياي بشري از جنبه انتقادي و هجو نيز قابل توجه است و لابروير نه تنها معايب خود را مورد توجه قرار ميدهد، بلكه نقايص جامعه فساد يافته را نيز پيش چشم ميگذارد و به شيوهاي تند و گاه بيرحمانه، از آداب و رسوم جامعه انتقاد ميكند. اين فساد، از نظر لابروير از تباهي قرون پديد نيامده، بلكه ريشهاي اساسي دارد كه داروي آن را تنها در مذهب ميتوان جست. بدين طريق، انتقاد لابروير بيشتر از روحي عصيانگر سرچشمه ميگيرد. عنصر اصلي كتاب را دو چيز تشكيل ميدهد: ترسيم خصائص گروههايى از افراد بشر و تصوير جامعه با تعصبها، حماقتها، بيدادگريها و حتي انتقاد از دربار و بزرگان در كنار وفاداري به شاه و مقامات روحاني دين. لابروير در اواخر زندگي، كتاب بحثهايى درباره اصول تسليم و ترك نفس را نگاشت و در سال 1693م به عضويت آكادمي فرانسه درآمد. آثار لابروير شاهكاري است از نثر فرانسه. جملههاي موجز، كلام فشرده كه با ظرافت و استادي ستايشانگيز در عبارتها جاي داده شده، زباني كه با لطافتي كم نظير، مفاهيم را بيان كرده، همه سبب شده است كه نثر لابروير از كهنگي در امان مانَد و او خود از استادان مسلم ادبيات فرانسه به شمار آيد. ژان دو لابروير سرانجام در يازدهم مه 1696م در 51 سالگي درگذشت.
