پنجشنبه، 29 تير 1391
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

پرتاب اولين سفينه تحقيقاتي بشر به طرف سياره زهره توسط شوروي سابق (1961م)

پرتاب اولين سفينه تحقيقاتي بشر به طرف سياره زهره توسط شوروي سابق (1961م)
اولین تلاش برای رسیدن به زهره از سال 1961 آغاز شد و تا به امروز 43 کاووشگر فضایی به قصد میهمانی راهی این سیاره شده‌اند. چهار مأموریت از 43 مأموریت مورد اشاره اهدافی غیر از زهره داشته‌اند و تعدادی از آنها هیچگاه به محبوب خود نرسیدند و یا در کمال حسرت راهی مسیری اشتباه شدند. بی‌شک اتحاد جماهیر شوروی بیشترین تلاش را برای فتح زهره نمود و اولین کشوری بود که قادر به فرود آوردن زهره‌نشینی بر سطح این سیاره گردید. عکسهایی که از این مأموریت ها به دست آمده است اولین عکس از سطح سیاره‌ای غیر از زمین و تنها عکس هایی هستند که بشر از سطح زهره در اختیار دارد. اولين تلاش براي رسيدن به زهره توسط اتحاد جماهير شوروي و در چهارم فوريه 1961 انجام شد. اسپوتنيك 7 كه سفينه‌اي 5/6 تني بود طبق برنامه مي‌بايستي در مدار زهره به گونه‌اي قرار مي‌گرفت كه در نهايت منجر به برخورد سفينه با سطح زهره شود. محموله توسط راكت فضايي SL-6/A-2-e با موفقيت در مدار زمين قرار گرفت وبعد از يك دور گشتن به گرد زمين مرحله چهارم راكت كه قرار بود انرژي لازم براي فرستادن اسپوتنيك 7 به سمت زهره را ايجاد كند به واسطه مشكلي در سيستم استارت روشن نشد و اولين ميهمان زهره براي هميشه در مدار زمين ماندگار شد. از آنجا كه اين سفينه بسيار بزرگ بود توسط رصدگران زميني از مليت هاي مختلف رؤيت شد و از اين رو مسئولان شوروي مجبور شدند كه شكست پروژه را در پوشش خبر امتحان يك مدارگرد بزرگ براي تست مأموريت هاي بين سياره‌اي توجيه نمايند. دومين تلاش اتحاد جماهير شوروي و همچنين دومين تلاش بشر براي رسیدن به سياره زهره به عنوان اولين هدف سياره‌اي در 12 فوريه 1961 يعني درست 8 روز بعد از تلاش ناموفق اسپوتنيك 7 صورت پذيرفت. اين كاووشگر روسي بدنه‌اي استوانه‌اي داشت كه به گنبدي فلزي ختم مي‌شد. ارتفاع كل سفينه دو متر و مجهز به دو صفحه خورشيدي براي توليد توان الكتريكي بود. کاووشگر Venera-1 مجهز به مغناطیس‌سنجی که در انتهای یک بوم دو متری نصب شده بود، دستگاه به دام اندازنده یونها، آشکارساز میکروشهاب‌سنگها و دستگاه اندازه‌گیر تابش کیهانی بود. این سفینه فاقد سیستم پیشرانش بود و کنترل دما توسط عایقهای حرارتی صورت می‌گرفت. موتور مرحله چهارم موشک حامل در این مأموریت با موفقیت روشن شد و محموله 643 کیلوگرمی در مسیر زهره قرار گرفت اما در 19 فوریه یعنی هفت روز پس از تزریق کاووشگر در مدار و زمانیکه ونرا-1 در فاصله دو میلیون کیلومتری از زمین قرار داشت، ارتباط با سفینه قطع شد. در 19 می همان سال سفینه از فاصله صدهزار کیلومتری ونوس گذر کرد و وارد مداری به دور خورشید شد.


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.