تولد مانوئل دالیویرا فیلم ساز پرتغالی (1908م)

مانوئل کاندیدو پینتو دی اُلیویرا (به پرتغالی: Manoel Cândido Pinto de Oliveira) (زاده ۱۱ دسامبر ۱۹۰۸) کارگردان صاحب سبک پرتغالی است که از دهه پنجاه تاکنون به فیلم‌سازی مشغول است. نقاش و شهر (۱۹۵۶)، نان (۱۹۵۹)، وسوسه مسیح (۱۹۶۳)، مادر باکره (۱۹۷۵)، سفر به آغاز جهان (۱۹۹۷) و تصویر سخنگو (۲۰۰۳) از مشهورین فیلم‌های او به شمار می‌روند. او پس از سال‌ها کارگردانی، تنها در سه دهه اخیر شهرت جهانی پیدا کرده‌است. او هم‌اکنون با ۱۰۲ سال سال سن پیرترین کارگردان فعال جهان است. الیویرا با وجود سن بالا همچنان در عرصه فیلم‌سازی فعال است و قصد دارد چند فیلم دیگر نیز بسازد. مانوئل دی اُلیویرا در سال ۱۹۰۸ در پورتو زاده شد. پدر او یک کارخانه‌دار مالک نخستین کارخانه لامپ‌سازی در پرتغال بود. الیویرا با بازی در اولین فیلم‌های ناطق پرتغالی، وارد دنیای سینما شد. او پس از آنکه از تحصیل در دانشگاه انصراف داد، نزد پدرش در کارخانه مشغول به‌کار شد. نخستین تجربه او در کارگردانی، ساخت یک فیلم مستند کوتاه با نام کار در رودخانه دورو (۱۹۳۱) بود. او تا پیش از آنکه اولین فیلم بلند خود را در سال ۱۹۴۲ با نام آنیکی بوبو کارگردانی کند در طول ده سال پنج مستند دیگر ساخت. او این روند فیلم‌سازی خود (وقفه زمانی زیاد بین آثار بلند سینمایی) را تا نیم قرن ادامه داد و سپس شیوهٔ خود را تغییر داد و تصمیم گرفت هر سال یک فیلم بلند بسازد. برخی دلیل کم‌کاری وی در دوره اولیه فعالیتش را فشارهای ناشی از دیکتاتوری سالازار در پرتغال و جریان مستمر فیلمسازی او در دوره دوم فعالیتش را متاثر از همکاری با پائولو برانکو می‌دانند. او از سال ۱۹۹۰ تاکنون تقریبا هر سال یک فیلم ساخته‌است. او تاکنون شش بار در بخش مسابقه جشنواره فیلم کن شرکت کرده که آخرین بار آن در سال ۲۰۱۰ با فیلم مورد عجیب آنجلیکا بود. در این شش بار حضور، او ۵ بار نامزد دریافت نخل طلا بوده و یک بار در سال ۱۹۹۹ برای فیلم «نامه» برنده جایزه ویژه هیئت داوران شده‌است.

تاریخ رویداد : 11 دسامبر