پیمان امنیت مشترک ایران، افغانستان و ترکیه (1926م)

22 آوریل 1926 (اردیبهشت‌1305 هجری خورشیدی) میان ایران، ترکیه و افغانستان یک پیمان دوستی و امنیت مشترک به امضا رسید که مورخان نوشته‌اند سیاست انگلستان پشت سر آن بود که در آن زمان یک قدرت بزرگ جهانی و استعمارگر شماره یک به شمار می‌رفت. این پیمان در تهران و در خانه محمدعلی فروغی نخست‌وزیر وقت توسط نمایندگان 3کشور امضا شد. فروغی (ذکاءالملک) ماه بعد (پانزدهم خرداد‌1305) از نخست‌وزیری برکنار شد ولی در کابینه بعدی او را وزیر جنگ کردند! در هفته‌ای که پیمان دوستی 3کشور امضا شد، رضاخان سرگرم برگزاری مراسم تاجگذاری خود بود. به‌نظر مورخانی که درباره پیمان امنیت مشترک ایران- ترکیه و افغانستان تحقیق کرده‌اند. هدف انگلستان از تشویق 3کشور به امضای این پیمان، ایجاد یک سد در برابر سرایت تفکر سوسیالیسم روسیه شوروی به جنوب و در پی آن سلطه و نفوذ مسکو بود. همچنین دولت لندن که همواره نظر خاص به افغانستان داشته است می‌خواست که با امضای این پیمان، از دعاوی احتمالی دودمان سلطنتی تازه ایران نسبت به آن سرزمین پیشگیری کرده باشد. ایجاد افغانستان از تجزیه ایران، عمدتا با بازی‌های انگلستان در دوران سلطنت قاجاریه صورت گرفته بود.