درگذشت علی محمد حيدريان ،نقاش نامی معاصر (1369ش)
استاد عليمحمد حيدريان در سال ۱۲۷۵ش در شهر اصفهان بهدنيا آمد. او تحصيلات خود را در مدرسههاى خرد و آليانس (فرانسويزبان) ادامه داد و در همان طفوليت پدر خود را از دست داد و تحت تکفل برادرش قرار گرفت. از ابتداى تشکيل هنرستان نقاشى کمالالملک، وي از نخستين هنرجويانى بود که نقاشى را از کمالالملک آموخت. حيدريان بعدها در کنار استاد کمالالملک به تربيت شاگردان نقاشى پرداخت. وى همچنين از استادان مؤسس هنرکده نقاشى بود که پس از آن تبديل به دانشکده هنرهاى زيباى دانشگاه تهران شد. در آن زمان به حيدريان بورسيهاى براى سفر به خارج و تکميل مطالعات و هنر خود اعطاء شد. طي اين سفر، سه ماه در بروکسل (بلژيک) و سه ماه در پاريس (فرانسه) بهسر برد و با آثار نقاشان بزرگ آشنا شد و به کپىبرداري از آنها پرداخت. وي بعد از شش ماه بورسيه را ناتمام گذاشت و از پاريس به ايران گشت و مجدداً به کار در دانشکده و تعليم مشغول شد. حيدريان در سال ۱۳۴۳ش به سمت استاد تماموقت در دانشکده هنرهاى زيبا منصوب شد و در سال ۱۳۴۶ش با توجه به خدماتش به هنر ايران بهعنوان استاد ممتاز دانشکده هنرهاى زيبا انتخاب شد. آثار باقيمانده از حيدريان را مىتوان در پنج دسته طبقهبندى کرد: تابلوهايى از صورت اشخاص (پرتره)، تابلوهايى از مناظر طبيعى يا فضاهاى سربسته مانند اتاق، تابلوهايى با عنوان طبيعت بىجان، تابلوهايى که از آثار نقاشان جهان کپى شده است مانند کارهاى رامبراند، ولاسکوئر، رنوار، شيشکين و تىسين و تابلوهاى تخيلى استاد مانند تابلوى حضرت موسى (ع) يا تابلوى غدير خم يا تابلوى حضرت مسيح (ع). از جمله آثار وى مىتوان به دو مورد اشاره کرد: کپى تابلوى چوپان "ميله" که در مجموعه خانوادگى محفوظ است و چهرهاى از پروفسور پاستور که در موزه مؤسسه پاستور پاريس نگهداري ميشود. حيدريان در تمام زندگى خود هرگز در هيچ نمايشگاه خصوصى شرکت نکرد و اگر هم در نمايشگاههاى دستهجمعى شرکت مىکرد، با اصرار دوستانش بود. حيدريان تا سال ۱۳۶۷ش در کارگاه نقاشى خود مشغول به کار بود و به تربيت نقاشان مي پرداخت. کسانى همچون جواد حميدى، محمود جوادىپور، مرتضى مميز، کيخسرو خروش، پرويز کلانترى و منير فرمانفرمائيان و بسيارى ديگر... از جمله معروفترين شاگردان وى بودهاند که هريک نامي آشنا در عرصه هنر اين مرز و بوم بهشمار ميروند. سبک کار استاد عليمحمد حيدريان؛ کلاسيک، ناتوراليسم و گاهى بههمراه رگههايى از تأثيرات قلم امپرسيونيستها ميباشد. اين استاد شهير نقاشي در اسفند ۱۳۶۸ش در خانه خود زمين خورد و پس از آن از صندلى چرخدار استفاده ميکرد تا بالاخره در تاريخ بيست و چهارم شهريورماه سال ۱۳۶۹ هجري شمسي دار فانى را وداع گفت.
