شهادت شهید غلامحسین لطفی (1363ش)

شهید غلامحسین لطفی در شانزدهمین روز از اولین ماه بهار سال ۱۳۳۸ش در شهر تهران، در خانواده‌ای متدین و مذهبی پا به عرصه هستی نهاد. دوران کودکی را در جوار آغوش امن خانواده سپری کرد و با فرارسیدن هفتمین بهار زندگی، جهت آموختن علم و دانش راهی دبستان شد و تحصیلات خود را تا اخذ مدرک سیکل ادامه داد. با اوج‌‏گیری مبارزات انقلابی مردم بر علیه رژیم پهلوی، در صف مبارزان روح ‌‏الله (ره) قرار گرفت و با پخش اعلامیه و شعارنویسی و حضور فعال در راهپیمائی‌ها در براندازی نظام شاهنشاهی کوشید. غلامحسین سپس به خدمت سربازی رفت و بنا به امر امام خمینی (ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها، او نیز سر تسلیم در مقابل این فرمان فرود آورد و از پادگان نیروی هوائی همدان فرار کرد و به جمع مردم مبارز پیوست. غلامحسین پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در آبان‌‏ماه سال ۱۳۵۸ش ازدواج کرد. وی با آغاز جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران، جهت دفاع از مرز و بوم میهن، از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به گیلانغرب اعزام شد. غلامحسین در گرماگرم تجاوزات دشمن، لحظه‌ای میدان نبرد را ترک نگفت و با حضور فعالانه خود در عملیات‌های متعددی از جمله والفجر مقدماتی، والفجر ۱ و مسلم بن عقیل شرکت کرد. لطفی در خط پدافندی شیاکوه در سال ۱۳۶۰ش از ناحیه پا دچار مجروحیت شد و مدتی نیز در بیمارستان امام خمینی (ره) بستری گردید. سرانجام، در تاریخ سی‌‏ام آبان‌‏ماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی (مصادف با شب ۲۸ صفر) در میدان مین خط پدافندی گردان کمیل در ارتفاعات شاخ‌‏ شمیران عراق بر اثر انفجار مین به درجه رفیع شهادت نائل گردید. مزار این شهید گران‌‏قدر در بهشت ‌زهرا (س)، قطعه ۲۷، ردیف ۸۷، شماره ۱ قرار دارد. از شهید غلامحسین لطفی، دو فرزند به یادگار مانده است.

تاریخ رویداد : 30 آبان