شهادت شهید کاظم غلام زاده تدین (1363ش)
شهید کاظم غلامزاده تدین، یکم فروردین ۱۳۰۳ش در مشهد مقدس چشم به جهان هستی گشود. از هفت سالگی به تحصیل علوم دینی در حوزه علمیه پرداخت و به‌دلیل علاقه شدید به تدریس، به‌خصوص آموزش قرآن مجید و احکام اسلامی، با چند تن از دوستانش به تأسیس مدارس دینی و مذهبی همت گماشت که از جمله آن‌ها مدرسه جعفری، مدرسه ابوریحان، عصمتیه و حجت بود. در هنگام مبارزه با رژیم ستم‌شاهی، با آیت‌الله العظمی خامنه‌ای همکاری داشت و در منزل خود، برخی از جلسات را به‌صورت مخفیانه برپا می‌کرد. بعد از آن، منزلش را به‌صورت مدرسه دینی درآورد و جوانان را با حقایق دین آشنا می‌کرد. به‌همین دلیل، ساواک او را دستگیر کرد و چهار شبانه‌روز در بازداشت نگه داشت. برادرزاده شهید، می‌گوید: «در دوران انقلاب اسلامی، علیه رژیم طاغوت فعالیت می‌کرد. در صحنه‌ها حضور چشم‌گیری داشت. نزدیکان و اقوام نگران شده بودند. ایشان در جواب می‌گفت: امروز مصداق امر به معروف، شرکت در راه‌پیمایی‌هاست و مصداق نهی از منکر، مخالفت با رژیم طاغوت است.» دوست شهید، علی تهرانی‌زاده می‌گوید: «از سال ۱۳۵۶ش در خدمت سربازی با ایشان آشنا شدم. ایشان در ساخت مدارس علمیه و هم در جذب طلبه‌ها به حوزه خیلی کوشش می‌کرد. همیشه انواع مسابقه‌ها را برگزار می‌کرد که از جمله آن‌ها حفظ قرآن و حدیث بود. این سخت‌کوشی‌ها اخلاص و معنویت‌های او را نشان می‌داد.» روحانی شهید، کاظم غلامزاده تدین بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در تربیت معلم شهید بهشتی و شهید خورشیدی، به آموزش قرآن و روش تدریس قرآن برای دانشجویان پرداخت. اغلب به خوابگاه‌ها می‌رفت و به شرح احکام و تصحیح نماز دانشجویان به‌صورت افتخاری می‌پرداخت. دوست شهید، می‌گوید: «هفته‌ای یک شب به‌صورت افتخاری بلند می‌شد و کلی راه می‌رفت تا به دانشسرای کشاورزی برسد. آنجا با رفتار پدرانه و صمیمی، اتاق به اتاق می‌رفت، و به تصحیح قرائت نماز دانشجویان می‌پرداخت و احکام لازم را آموزش می‌داد. اشکالات هر کسی را یادداشت می‌کرد و به خودش می‌داد تا هفته دیگر سعی کند آن را برطرف کند.» دوست شهید، می‌گوید: «با تدین به حج مشرف شده بودیم. ایشان خیلی نماز می‌خواند. و حالت خاصی داشت. به شوخی گفتم: برای سال دیگر هم بگذار. فرمود: سال دیگری در کار نیست...» روحانی شهید، در ۲۴ سالگی با خانم خوش‌نشین ازدواج کرد که ثمره این ازدواج، یک پسر و چهار دختر است. همسر شهید، می‌گوید: «به واجبات اهمیت زیادی می‌داد و هیچ نماز و روزه قرضی نداشت و شب‌های جمعه به حرم می‌رفت و به مستمندان خیلی کمک می‌کرد.» دوست شهید، محمد مروج، می‌گوید: «انگیزه رفتن ایشان به جبهه، برای این بود که عشق و علاقه خاصی به جبهه داشت. هم‌چنین برای دفاع از مرزهای اسلام و کمک‌های مردمی به جبهه می‌رفت. هدفش تقویت روحیه رزمندگان بود.» یکی از شاگردان شهید تدین نیز می‌گوید: «شهید تدین، روزهای تعطیل برنامه‌ریزی می‌کرد و بچه‌های قرآنی را خارج از شهر به اردو می‌برد. از لحظه دور هم جمع شدن تا به محل اردو رسیدن و تا وقتی که می‌خواستیم برگردیم، شهید تدین یک برنامه آموزشی منظم و غیرمستقیم داشت. مثلاً وقتی برمی‌گشتیم نیم ساعت وقت می‌داد تا دو کار خوب که از صبح یاد گرفتیم بنویسیم و بخوانیم. هر کسی کارش تکراری نبود جایزه می‌گرفت.» روحانی شهید، در ۵۰ سالگی با خانم فاطمه فروغی ازدواج کرد. ثمره این ازدواج یک فرزند پسر است. فرزندش، محمدعلی تدین، می‌گوید: «ایشان به مسائل شرعی و نماز اول وقت مقید بود. به ما نیز توصیه می‌کرد و می‌گفت: به مسائل شرعی دقت کنید. امیدتان به خدا باشد. از راه اسلام و خدا دور نشوید. ایشان بیشتر وقت خود را صرف تدریس مسائل اسلامی می‌کرد.» همسر شهید، فاطمه فروغی، می‌گوید: «حاج آقا در طول سال‌های جنگ، مدام در جبهه حضور داشت. به جبهه‌ها کمک مالی بسیار می‌کرد. به رزمندگان قوت قلب می‌داد. دل آن‌ها را با یاد خدا قوی می‌ساخت و زمانی که در پشت جبهه حضور داشت، نماز جماعت را فراموش نمی‌کرد. سعی می‌کرد نماز را به جماعت بخواند. آخرین باری که به جبهه رفت، حال و هوای خاصی داشت. با تمام دوستان و آشنایان خداحافظی کرد. در هنگام رفتن به من گفت: اگر شهید شدم، از من راضی باش. سعی کن یادگاری من را به‌خوبی تربیت کنی. اگر کسی از من دل‌خوری داشت، سعی کن دلش را به‌دست آوری و از من راضی‌اش کنی.» کاظم غلامزاده تدین، سرانجام در تاریخ بیست و هفتم دی‌ماه سال ۱۳۶۳ هجری شمسی در سن شصت سالگی در جبهه جنوب، سایت چهار بر اثر انفجار مین به شهادت رسید و پیکر مطهرش در صحن ملکوتی امام رضا علیه‌السلام به خاک سپرده شد.
