درگذشت پیر بوردیو، جامعه‌شناس و مردم‌شناس برجسته فرانسوی (2002م)

پیر بوردیو در اول اوت ۱۹۳۰م در دنگین که شهرک کوچکی در منطقه بی‌آرن از بخش باسه-پیرنه در جنوب شرقی فرانسه است، به‌دنیا آمد. پدر او یک کارمند دولتی بود و محل زندگی آن‌ها ناحیه‌ای روستایی و نزدیک به دهات بود. بوردیو در دهه ۱۹۵۰م در اکول نرمال سوپریور در پاریس به تحصیل مشغول شد. بنا به گفته خودش با این‌که با درجه عالی در رشته فلسفه فارغ‌التحصیل شد، برای اعتراض به ماهیت خشک، بی‌روح و اقتدارطلبانه آموزش‌هایی که ارائه می‌شد، از نوشتن رساله امتناع کرد. وی در ۱۹۵۶م به خدمت نظام فراخوانده شد و دو سال در الجزایر در خدمت ارتش فرانسه بود. بوردیو، بعدها و در سال ۱۹۸۵م، کتاب «جامعه‌شناسی الجزایر» را به چاپ رساند و دو سال نیز در دانشگاه الجزایر به تدریس پرداخت. او پس از بازگشت به فرانسه در سمینارهای کلود لوی استروس شرکت می‌جست و هم‌چنین، به‌عنوان دستیار با ریمون آرون همکاری می‌کرد. در سال ۱۹۶۸م «مرکز جامعه‌شناسی اروپایی» را تأسیس کرد و تا پایان عمر مدیریت آن را بر عهده داشت. در سال ۱۹۸۱م و در پی بازنشستگی ریمون آرون، کرسی او در کولژ دو فرانس به بوردیو اعطا شد. بوردیو، جامعه‌شناسی سنتی را با نظریه خود درآمیخت و همواه در پی ارتباط مفاهیم نظریه‌شناختی خود با تحقیق تجربی بود. وی آثار خود را که حوزه گسترده‌ای از علوم، فلسفه و نظریه ادبی تا جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی را در بر می‌گرفت، «تئوری عمل» می‌خواند. از جمله کتاب‌ها و مقالات مهم بوردیو می‌توان به «تمایز»، «سلطه مذکر»، «خانه قبایلی یا جهان واژگون»، «تجرد و موقعیت روستایی» اشاره کرد. «تمایز» کتابی است که در آن بوردیو کوشیده‌ تا احکام زیباشناسی را با موقعیت‌های موجود در فضای اجتماعی مرتبط سازد و از مهم‌ترین آثار او به‌شمار می‌آید. پیر بوردیو، جامعه‌شناس و مردم‌شناس مشهور، سرانجام در تاریخ بیست و سوم ژانویه سال ۲۰۰۲ میلادی در سن هفتاد و دو سالگی درگذشت. وی خالق مفاهیمی هم‌چون سرمایه فرهنگی و عادت‌واره می‌باشد. از بوردیو، «عکاسی: هنر میان‌مایه»؛ «نظریه کنش، دلایل عملی و انتخاب عقلانی»؛ «درسی درباره درس»؛ «درباره تلویزیون و سلطه ژورنالیسم» و «تمایز» به فارسی ترجمه شده‌اند.

تاریخ رویداد : 23 ژانویه