م خانزاده ( تحصیلات : لیسانس ، 29 ساله )

نامزدم سیگاری بوده و از من سه سال(93-96) پنهان کرد چون در بدو آشناییمون بهش گفته بودم حساسم و حتی در دوران نامزذی با دوستان مجردش رفت سفر باز هم میدونست من حساسم ولی رفت. نمیدونم اینا موضوعات کوچکی هستند یا نه....آیا ادامه دادن رابطه صحیح است؟ توی اون سه سال دوستی بهم قول دادخ بود که نره سفر مجردی ولی در دوران نامزدیمون رفت. چجوری با این مساله برخورد کنم؟


مشاور (خانم مولوی زاده)

با سلام خدمت شما دوست عزیزم؛ ما با ازدواج قرار نیست که برای یکدیگر در زندگی آینده زناشویی به قول معروف خط و نشان کشیده و حدو حدود مشخص نماییم. ما ازدواج می کنیم تا به رشد شخصی و اجتماعی خود کمک نموده و در کنار همسر خود به آرامش رسیده و در سایه این آرامش و امنیت، رشد نموده و در زمینه های مختلف پیشرفت کنیم. بنابراین محدود کردن همسرمان در زندگی مشترک امری عادلانه نبوده و این امر علاوه بر اینکه بر روابط زناشویی ما در زندگی مشترک آسیب می زند، باعث بروز رفتارهای مخفی کارانه و دروغگویی و گاه مخالفت و پرخاشگری در زندگی زناشویی می گردد. زندگی مشترک زناشویی مستلزم صمیمیت و صداقت بوده و این گونه رفتارهای مسموم، صداقت و صمیمیت را در روابط از بین خواهد برد و این ماییم که با مخالفت ها و اعتراض های خود نسبت به رفتار همسر خود باعث ایجاد سمومی مانند دروغ و پنهان کاری و تعارض در زندگی مشترک می گردیم. البته ما در زمان پیش از ازدواج حق آن را داریم که با توجه به نقاط ضعف خود و ایده آل ها و آرمان های خود به تعیین ملاک ها و معیارهایی دست یافته و بر اساس آن ملاک ها، همسر آینده خود را انتخاب نمایید. همسری متناسب با میل و سلیقه شخصی و همچنین عقاید و تفکرات منحصر به فردمان. این حق همه ما انسانهاست و این فرصت را نیز شرع و عرف در اختیار ما قرار داده است. ولی پس از انتخاب همسر خود، با پذیرش وی و گفتن جواب آری، او را با تمام ویژگی های مثبت و منفی اش پذیرفته و ایجاد تغییر در وی و تلاش برای این عمل، امری غیر اخلاقی می باشد. مضاف بر اینکه انسانها عملاً توانایی تغییر در یکدیگر را نداشته و با این گونه تلاشها در زندگی مشترک تنها همسر خود را مجبور به دروغگویی و پنهان کاری می نمایند. چرا که فردی که شخصیت وی شکل گرفته و مدت 20 تا 30 سال از زندگی وی می گذرد ویژگی ها و عادات رفتاری خاص خود را داشته و بر اساس آنها رفتار می کند. بنابراین در اینجا به شما دوست عزیز توصیه می گردد حال که انتخاب خود را نموده اید بهتر است جهت پیشگیری از بروز سموم دروغگویی و عدم صداقت در زندگی زناشویی خود ، از اعتراض و مخالفت دست کشیده و همسر خود را همانگونه که هست پذیرا باشید. ضمنا خدمت شما دوست عزیز عرض می نمایم که به توصیه مشاورین و روانشناسان زن و شوهر پس از ازدواج نیز توصیه می گردد تفریحات مجردی (البته با حفظ چارچوب) با دوستان خود بصورت گهگاه (و نه مکرر) را در برنامه های خود گنجانده و این امر نه تنها به روابط زن و شوهر آسیب نمی رساند بلکه بر جاذبه های زناشویی افزوده می گردد. تفریحات اگر صرفا در خانواده و محدود به همراهی زن و شوهر باشد کسالت آور گردیده و از جاذبه آن کاسته می شود ولی چنانچه در خلال آن تفریحات سالم (نظیر استخر، کوهنوردی و ..) با دوستان سالم صورت گیرد علاوه بر ایجاد فرح و شادمانی در جهت رفع نیازهای روحی و روانی وی ، ایجاد جاذبه در روابط زناشویی نموده و بر صفا و لطف زندگی زن و شوهر می افزاید. نکته آخراینکه همیشه در زندگی زناشویی خود به یاد داشته باشید که موضوعات را بر اساس اهمیت آنها دسته بندی کرده و متناسب با میزان اهمیت شان بابت آنها در زندگی خود چالش ایجاد نمایید. به نظر شما طلاق و جدایی به قیمت بروز رفتاری نظیر سیگار کشیدن امری عاقلانه و منطقی می باشد؟! و این امر آنقدر جایگاه و ارزش دارد که زندگی زناشویی خود را رها کنید؟! در صورتی که جواب شما منفی است به شما بابت ارزش گذاری صحیح تان تبریک گفته و توصیه می گردد جهت ترک ایشان از راهبردهای دیگری نظیر اهمیت سلامتی ایشان نزد شما و راهکارهایی از این دست اقدام نموده و با حفظ رابطه زناشویی از گزند و آسیب نسبت به حذف این مسئله از زندگی خود تدابیر لازم را اندیشه نمایید. با آرزوی سلامتی و موفقیت برای شما دوست عزیز