ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 22 ساله )

سلام  و خسته نباشید. ۲۲ سالمه. حساسیت بسیار زیاد به انتقاد و طرد شدن دارم.
وقتی کسی بهم انتقاد میکنه احساس پاشیدگی درونی بهم دست میده بعضی وقتها انقدر احساساتم زیاد میشه که لحظه ای یه حرکت جرات مندانه از خودم بروز میدم بعدش دوباره احساس شرمندگی و خجالت سراغم میاد. از قضاوت های مردم میترسم. ترس از اینکه مورد تایید و قبول و تصویب مردم قرار نگیرم و یا ترس از اینکه کارهایی بکنم که مورد شرمندگی یا خجالتم بشم برام خیییلی مهمه که مردم چه طرز فکری درباره م دارن  احساس عدم کفایت نمیزاره وارد مکان های جدید بشم. دائم دوست دارم دیگران رو راضی نگه دارم. توی رابطه م با تمام افراد و موقعیت های اجتماعی اضطراب دارم  مگر کسایی من رو تایید میکنن یا بهم گارانتی میدن که من رو سرزنش و ناراحت نمیکنن جلوی اینگونه افراد مشکلی ندارم و به غیر از یک و دو نفر دوستی ندارم . کلا از جامعه به دورم و گوشه گیرم و فقط به جز دانشگاه که میرم سعی میکنم خودم رو از مردم دور نگه دارم من حتی در دوران نوجوانی هم یه حالت افسردگی خفیف داشتم و بیشتر عمرم رو در خانه
میگذروندم از بچگی هم خیلی ساکت و خجالتی بودم. خیلی دوست دارم در جامعه باشم اما احساس خوبی ندارم خیلی سردرگم و سرگردان هستم. کلا فردی ترسو هستم. ترس شدید از عدم پذیرش حتی تو خانواده. از نارضایتی دیگران به خودم ترس و واهمه دارم.


مشاور (خانم موحدنساج)

سلام به شما پرسشگر محترم و سپاس بابت اعتمادتان به مجموعه راسخون، امیدوارم این پاسخگویی زمینه ای باشد در جهت رفع مشکل شما.
مسلما همه کارها، حرفها و افکار ما نمی تواند مورد قبول دیگران قرار گیرد. زیرا تمام انسانها دارای هویت مستقلی هستند که مجزا از شخصیت دیگران است و فقط مختص خود اوست، حتی دو قلوهای همسان نیز شخصیتی دقیقا یکسان ندارند، پس همه ناگزیر به پذیرش این تفاوتها در زندگی خود هستند و چیزی که دنیا را شگفت انگیز می کند همین اختلاف سلیقه هاست که با وجود آن هم را می پذیرند و به یکدیگر احترام می گذارند. پس لازم است در اولین گام هر فرد این هویت فردی مستقل خود را بپذیرد تا بتواند تعامل خوبی با دیگران داشته باشد، زیرا دیگران همان باوری را درباره ما دارند که خودمان نسبت به خودمان داریم. من اگر خودم را به عنوان یک مدیر پذیرفته باشم می توانم این حس را به دیگران نیز منتقل کنم که تصمیماتم را در قالب نقشم بپذیرند ولی اگر نسبت به خود اطمینان نداشته باشم نقشم در دید دیگران متزلزل خواهد بود و در نتیجه در چشم دیگران تصمیماتم سست و بدون توجیه جلوه می کند. به این حس اطمینان اعتماد به نفس می گویند. برای بالا بردن اعتماد به نفس فرد لازم است خود را به خوبی بشناسد و قابلیت ها و توانایی هایش را درک کرده باشد. از طرفی دیگر انتقاد در همه جوامع وجود دارد و به همان اندازه که می تواند در افراد با اعتماد به نفس پایین استرس و ترس ایجاد کند، در افراد با عتماد به نفس بالا می تواند سازنده و پله ای برای رشد باشد. برای بالا بردن اعتماد به نفس با تمریناتی در خانه نیز می توان به رشد آن کمک کرد، ولی با توجه به عمق ترس های شما از نظر بنده بهتر است به صورت حضوری به مشاوری مجرب در زمینه اختلالات اضطرابی مراجعه کنید زیرا از آنچه بیان نمودید بر می آید که ریشه این ترسها و نگرانی ها به دلایلی بر می گردد که نیازمند بررسی و رفع است، هماهنگونه که برای درمان یک بیماری باید ویروس آن شناسایی شود در روانشناسی ریشه مشکلات در حل آن تا ثیر شگفت آوری دارد.
موفق باشید.