ناشناس ( تحصیلات : فوق دیپلم ، 32 ساله )

با سلام. من یک زن 32 ساله با 3 فرزند دختر هستم. خانواده شوهرم همه توقعاتشون از من و شوهرم هست همه وقت زندگیمون رو در اختیار اونها قرار میدیم. دکتر بردنشون سر کار بردنشون و چیزهای دیگه. وقت و بی وقت حتی اگه بیرون باشیم یا مهمونی اگه پدر یا مادرش زنگ بزنن باید بره و کارشون رو انجام بده. البته تقصیری هم نداره چون اگه انجام نده تا کلی همه خانواده شوهرم دسته جمعی من و بچه هام رو کم محلی میکنن. من خودم هم خیلی از کارهاشون رو انجام میدم اگه شوهرم سر کار باشه وظیفه من میدونن در حالی که سه تا دختر هم دارن ولی همه توقعاتشون از ماست. اگه یه روز کارشون رو انجام ندم دیگه با هوی صدام میکنن و بچه هام رو اذیت میکنن. خواهر شوهرم سریع توی اینستا و وات پیام های طعنه دار میزاره حرفهای طعنه دار بهم میزنن در حالی که در خانواده من این چیزها وجود نداره. خیلی دیگه بی احترامیهای ریز و درشت میکنن لطفا من را راهنمایی کنید تا بتوانم با این رفتارا کنار بیام ضمنا اصلا منطقی هم نیستن.


مشاور (خانم قربانی)

سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
از برخوردهای توقعات خانواده همسرتان گفتید و اینکه انها شما را بی چون و چرا برای ارائه خدمات میخواهند. گفتید که والدین تان منطقی نیستند و در صورتی به شما توجه میکنند که قبل از ان غلام حلقه به گوش انان شده باشید. این خدمت اجباری به والدین سبب مشقت و ازردگی شما گشته و احساس اسارت میکنید.
دوست عزیز، خدمت به والدین واجب اما حدود واجبات نیز بر حسب توان و با طیب خاطر است و اگر قرار باشد این همه رنج و بی میلی در کنار خدمات ارائه شده باشد، ارزش ان زایل میگردد. به نظر میرسد علاوه بر غیرمنطقی بودن والدین همسرتان، هم شما و هم همسر شما قدرت ابراز وجود و نه گفتن ندارید.  اینکه فکر میکنید اگر به توقعات انها پاسخ ندهید با شما بد صحبت میکنند یعنی حاضرید برای نشنیدن حرف زشت، زیر بار هر ظلمی قرار بگیرید و این قبول بی چون و چرای ظلم دیگران یعنی نداشتن ابراز وجود و داشتن شخصیت انفعالی. فرد منفعل برای تایید شدن و اینکه مبادا کسی پشت سر او چیزی بگوید تمام نظر و دستور فرد مقابل را می پذیرد و فقط در دلش شکایت میکند. توصیه میکنم شما و همسرتان بین این امور ذیل، انتخابی اگاهانه داشته باشید: با توجه به جایگاه خاص والدین، و لزوم احترام به انها، ایثار کنید و هر چه در توان دارید بدون منت و فقط برای جلب رضای الهی انجام دهید و در واقع والدین تان را انگونه که هستند بپذیرید و با خودخواهی های انها مدارا کنید و به هیچ وجه گله و شکایت و منت گذاری نداشته باشید. البته این کار بسیار سخت است اما امتیاز بسیار والایی پیدا خواهید کرد. به میزانی که متوانید و سبب زحمت شما  نمیشود به آنها خدمات رسانی داشته باشید و در بقیه موارد با نهایت ادب و جرات، عذر خواهی نمایید و دیگر ترسی از رفتارهای بد، طعنه ها و ... نداشته باشید و سعی کنید با نادیده گرفتن از کنار طعنه ها و.. عبور کنید. به وضعیت کنونی ادامه دهید و به جای غر زدن به بی منطقی رفتارشان، خودتان را به دلیل نداشتن ابراز وجود و یا روح بزرگ و متعالی سرزنش نمایید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.