سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
از برخوردهای توقعات خانواده همسرتان گفتید و اینکه انها شما را بی چون و چرا برای ارائه خدمات میخواهند. گفتید که والدین تان منطقی نیستند و در صورتی به شما توجه میکنند که قبل از ان غلام حلقه به گوش انان شده باشید. این خدمت اجباری به والدین سبب مشقت و ازردگی شما گشته و احساس اسارت میکنید.
دوست عزیز، خدمت به والدین واجب اما حدود واجبات نیز بر حسب توان و با طیب خاطر است و اگر قرار باشد این همه رنج و بی میلی در کنار خدمات ارائه شده باشد، ارزش ان زایل میگردد. به نظر میرسد علاوه بر غیرمنطقی بودن والدین همسرتان، هم شما و هم همسر شما قدرت ابراز وجود و نه گفتن ندارید.  اینکه فکر میکنید اگر به توقعات انها پاسخ ندهید با شما بد صحبت میکنند یعنی حاضرید برای نشنیدن حرف زشت، زیر بار هر ظلمی قرار بگیرید و این قبول بی چون و چرای ظلم دیگران یعنی نداشتن ابراز وجود و داشتن شخصیت انفعالی. فرد منفعل برای تایید شدن و اینکه مبادا کسی پشت سر او چیزی بگوید تمام نظر و دستور فرد مقابل را می پذیرد و فقط در دلش شکایت میکند. توصیه میکنم شما و همسرتان بین این امور ذیل، انتخابی اگاهانه داشته باشید: با توجه به جایگاه خاص والدین، و لزوم احترام به انها، ایثار کنید و هر چه در توان دارید بدون منت و فقط برای جلب رضای الهی انجام دهید و در واقع والدین تان را انگونه که هستند بپذیرید و با خودخواهی های انها مدارا کنید و به هیچ وجه گله و شکایت و منت گذاری نداشته باشید. البته این کار بسیار سخت است اما امتیاز بسیار والایی پیدا خواهید کرد. به میزانی که متوانید و سبب زحمت شما  نمیشود به آنها خدمات رسانی داشته باشید و در بقیه موارد با نهایت ادب و جرات، عذر خواهی نمایید و دیگر ترسی از رفتارهای بد، طعنه ها و ... نداشته باشید و سعی کنید با نادیده گرفتن از کنار طعنه ها و.. عبور کنید. به وضعیت کنونی ادامه دهید و به جای غر زدن به بی منطقی رفتارشان، خودتان را به دلیل نداشتن ابراز وجود و یا روح بزرگ و متعالی سرزنش نمایید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.