چرا معلم های بدون سواد روانشناسی رو توی مدرسه راه می دن؟

با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
دبیرتان به جای تشویق شما و در نظر گرفتن رویای تان، به صورت تند و نامودبانه، از شما انتقاد منفی داشته است و شما از این امر دلخور هستید.
دوست نوجوان من، هر کس هم که جای شما می بود از این رفتار نامناسب دبیرتان ناراحت میشد. زیرا که او توجهی به احساس شما نداشته است. من هم مانند مادرتان به شما توصیه میکنم به جای تایید گرفتن از دیگران، خودتان خود را باور کنید و به توانمندی هایتان ایمان داشته باشید و انقدر با قدرت پیش بروید و به موج های منفی ساطع شده ، بی توجه باشید که انها خودشان خلع سلاح نمایند. فکر کنید که صاحب یک قطعه گوشواره طلا هستید ولی دیگران ان را انکار میکنند و میگویند که ان طلا نیست، آیا به همین زودی تحت تاثیر قرار میگیرید یا به انها میخندید و باور خود را به رخ شان میکشید؟ اکنون نیز باید به همین شیوه عمل کنید و با تلاش و اثبات توانمندی خود در مسیر علاقه هایتان، انها را به اشتباه بودن ادعایشان، متوجه سازید و البته بد نبود که در همان زمان با احترام به دبیرتان نیز اشاره میکردید که هر فردی نظری دارد و نگاه مثبت و یا منفی هر فرد نشان از قدرت روانی خودش دارد، من به توانایی و تلاش خود ایمان دارم و با هر اظهار نظری متزلزل نمیشوم و بلکه با تلاش خود اثباتش میکنم. در کنار رعایت این نکات، مراجعه شما به مدیر مدرسه و یا مشاورتان، و اعلام این مطلب خالی از فایده نیست. تذکر مادرتان نیز حتما سودمند خواهد بود. متاسفانه برخی افراد علیرغم اموزشهایی که می بینند، به دلیل نگاه منفی و عدم اعتماد به نفس درونی، نمیتوانند درک روشنی از اطراف خود داشته باشند و شاید تذکرات شما و در نظر گرفتن تنبیه از سوی مدیریت مدرسه، تلنگری برای ترک رفتار ایشان باشد.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.