ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 19 ساله )

سلام. حقیقتش خیلی نیاز به کمک دارم. دیگه خجالت میکشم با خدا صحبت کنم و با معصومین و... احساس میکنم دیگه از دست من ناراحت شدن . چون هی سعی میکنم گناه نکنم ولی گاهی شکست میخورم. خیلی جاها موقعیت گناه بوده و ازشون گذشتم ولی گاهی فشار های محیط باعث میشه بهم بریزم . مثلا سعی میکنم حلم داشته باشم ولی چون محیط خانواده گاهی دارای تنش هست منم خب نمیدونم چیکار کنم که جواب ندم یا اینکه با آرامش صحبت کنم . واقعیتش ۲ سال هست دارم تلاش میکنم که آدم خوب و پرهیزکار از گناه بشم ولی خیلی سخته . هیچ کسی هم نیست تا به صحبت هام گوش کنه و کمکم کنه . دارم کم کم از خودم ناامید میشم ولی باز یک نیرویی هر دفعه میگه نه دوباره تلاش کن . من از آهنگ به خاطر خودم و خدا گذشتم و از خیلی چیزای دیگه . مثلا من نیاز به ازدواج دارم و خب دوست دارم با پسر چت بکنم ولی اینم می‌گذرم ولی دیگه چقدر از گناه بگذرم آخه؟ چیکار کنم اخلاقم رو بهتر کنم ؟ خواهش میکنم کمکم کنین. احساس میکنم آدم مشرک شدم چون همش توبه میکنم تلاش میکنم آدم خوبی باشم گاهی یک سری جاها شکست میخورم . چیکار کنم اراده م قوی تر بشه ؟ چیکار کنم رذائل اخلاقی رو از خودن دور بکنم؟ باور کنین خجالت میکشم از امام زمان تا یک کار خطا میکنم. ممنون میشم راهنمایی م کنید :(


مشاور (سیدحسین خاتمی)

سلام. برای انسان‌ها رفتارهایی است که گاهی در راه درست قرار دارد و گاهی در راه غلط... خو گرفتن انسان با کارهای درست و غلط برای او حالتی ایجاد می‌کند که در اخلاق به آن ملکه شدن می‌گویند و در مباحث عمومی آن را عادت می‌دانند. عادت کردن و خو گرفتن با یک رفتار گاهی می‌شود جزئی از ذات انسان که نمی‌تواند به راحتی آن‌را تغییر دهد و از آن جدا شود. اگر عادت در کارهای خوب بدون توجه به خداوند باشد از حالت بندگی خارج است، یعنی از تقرب خارج می‌شود. اگر این عادت در کارهای بد باشد که خود مصیبتی بزرگ است.
 

هنگامی که انسان می‌‌خواهد از عادت یا ملکه شدن یک رفتار فاصله بگیرد و آن‌را کنار بگذارد باید تلاش زیادی انجام دهد تا به نتیجه برسد اما نباید ناامید شود. در همین اوقات است که شیطان سراغ او می‌آید و امید او را مورد حمله قرار می‌دهد.

وسوسه‌های مداوم برای اینکه بندگان خدا را از مسیر اصلاح دور کند. مهمترین ضربه را هم زمانی می‌زند که بندگان خدا گاهی دچار لغزش می‌شوند، اینجاست که حملات او چند برابر بیشتر می‌‌شود تا ادامه مسیر را بیهوده جلوه دهد.
 

طی این طریق باید با توکل به خدا و توسل به اهل‌بیت(ع) خصوصا زیارت قبور مطهر ایشان صورت بپذیرد. زیرا هم مورد ابتلائات هستیم و هم مورد امتحانات. یعنی نیازهایی در وجود ما هست که می‌خواهیم به آن پاسخ دهیم اما راه درست آن بسته است. مانند کسی که به‌شدت گرسنه است و هیچ پولی ندارد(ابتلا)، از طرفی راه برای دزدی کردن باز است(امتحان) حال او در این وضعیت باید راه درست را پیدا کند تا در هم در ابتلا و هم در امتحان موفق شود.
 

ضمن آنکه همین فراز و فرودها و تمرین برای اصلاح خودش قدرت می‌آورد که کسی به آن توجه نمی‌کند. یعنی تمرین برای اصلاح شدن بندگان را قدرتمند می‌کند، حتی اگر در میان راه چند بار هم شکست بخورند. پس بهترین راه ادامه با قوت و باانگیزه مسیر است برای رسیدن به نتیجه...