سلام. برای انسان‌ها رفتارهایی است که گاهی در راه درست قرار دارد و گاهی در راه غلط... خو گرفتن انسان با کارهای درست و غلط برای او حالتی ایجاد می‌کند که در اخلاق به آن ملکه شدن می‌گویند و در مباحث عمومی آن را عادت می‌دانند. عادت کردن و خو گرفتن با یک رفتار گاهی می‌شود جزئی از ذات انسان که نمی‌تواند به راحتی آن‌را تغییر دهد و از آن جدا شود. اگر عادت در کارهای خوب بدون توجه به خداوند باشد از حالت بندگی خارج است، یعنی از تقرب خارج می‌شود. اگر این عادت در کارهای بد باشد که خود مصیبتی بزرگ است.
 

هنگامی که انسان می‌‌خواهد از عادت یا ملکه شدن یک رفتار فاصله بگیرد و آن‌را کنار بگذارد باید تلاش زیادی انجام دهد تا به نتیجه برسد اما نباید ناامید شود. در همین اوقات است که شیطان سراغ او می‌آید و امید او را مورد حمله قرار می‌دهد.

وسوسه‌های مداوم برای اینکه بندگان خدا را از مسیر اصلاح دور کند. مهمترین ضربه را هم زمانی می‌زند که بندگان خدا گاهی دچار لغزش می‌شوند، اینجاست که حملات او چند برابر بیشتر می‌‌شود تا ادامه مسیر را بیهوده جلوه دهد.
 

طی این طریق باید با توکل به خدا و توسل به اهل‌بیت(ع) خصوصا زیارت قبور مطهر ایشان صورت بپذیرد. زیرا هم مورد ابتلائات هستیم و هم مورد امتحانات. یعنی نیازهایی در وجود ما هست که می‌خواهیم به آن پاسخ دهیم اما راه درست آن بسته است. مانند کسی که به‌شدت گرسنه است و هیچ پولی ندارد(ابتلا)، از طرفی راه برای دزدی کردن باز است(امتحان) حال او در این وضعیت باید راه درست را پیدا کند تا در هم در ابتلا و هم در امتحان موفق شود.
 

ضمن آنکه همین فراز و فرودها و تمرین برای اصلاح خودش قدرت می‌آورد که کسی به آن توجه نمی‌کند. یعنی تمرین برای اصلاح شدن بندگان را قدرتمند می‌کند، حتی اگر در میان راه چند بار هم شکست بخورند. پس بهترین راه ادامه با قوت و باانگیزه مسیر است برای رسیدن به نتیجه...