با عرض سلام و خسته نباشیدمن دختری 21 ساله هستم که...

باسلام خواهر عزیزم رنج و ناکامی که در آن به سر می برید تا حدودی برایم قابل درک است، در مورد اختلافات و مسائلی که بین شما به وجود آمده و نظر خود ایشان نسبت به این رابطه و ادامه آن چیزی نگفته اید، به همین خاطر توصیه می کنم در درجه اول شروع زندگی مشترکتان را تا جایی که می توانید به تاخیر بیاندازید و در این مدت از همسرتان بخواهید حتما با هم به یک مشاور خانواده مراجعه کنید تا تناسب و شرایط هر دوی شما را به صورت حضوری بسنجند، اگر ایشان و خودتان به این نتیجه رسیدید که ادامه این رابطه کار به جایی نخواهد برد سختی جدایی را الآن بپذیرید بهتر از این است که یک زندگی بی کیفیت را آغاز کنید و با تبعات بعدی که به مراتب بیشتر هستند تصمیم به جدایی بگیرید. اما طرف دیگر ماجرا این است که ممکن است به خاطر مسائل پیش آمده اخیر شما راه حل های دیگر را در نظر نگرفته باشید و هیچ تلاشی برای حفظ این رابطه نکرده باشید، که با وجود مشاور می توانید به این هدف نیز پوشش دهید که اگر امکان را بازگشت هست یاد بگیرید که چگونه.