باسلام. خواهر گرامی در ابتدای امر به خاطر تاخیر پیش آمده در پاسخگویی به سوالتان عذرخواهی میکنم. مهم ترین چیزی که می تواند در این موقعیت به شما و فرزندتان کمک کند این است که از انتظارات همدیگر آشنا شوید و بدانید علت ناراحت هر کدامتان چیست و این محقق نمی شود مگر اینکه با هم صحبت کنید البته صحبتی که به دور از قضاوت و نصیحت باشد زیرا در چنین شرایطی نه تنها از علت ناراحتی او آگاه نمی شوید بلکه نتیجه عکس خواهد داد. به همین خاطر می خواهم در مکاتبه ی بعدی جهت دریافت راهنمایی بیشتر یکی از موقعیت هایی که این رفتار تکرار می شود به همراه واکنش قبل و بعد را بیاورید. زیرا تا حدودی این رفتار در نوجوانان هم سن پسرتان طبیعی است اما با توجه به شرایط خاص و روحیات منحصربه فردشان واکنش خاصی را هم طلب می کند