سلام. من جوانی هستم که حدود 7 ساله دیابت نوع 1 دارم.دو سال پیش به دلیل تنگی نفس رفتم دکتر که تشخیص دادند از اعصابمه ولی من اونموقع فکر میکردم که من اصلا مشکلی توی اعصابم ندارم و آدم شادی هستم. 6 ماهه که فارغ التحصیل شدم و علی رغم تلاش زیاد برای پیدا کردن کار همچنان بیکارم و یه مقدار اعصابم بهم ریخته. زود از کوره درمیرم.گاهی اوقات پلکم تیک میزنه. نفسم به شدت میگیره و همیشه متوجه تنفس هام هستم در حالی که بقیه شاید حتی متوجه نباشن که دارن نفس میکشن. حس میکنم نفسم از گلوم پایین نمیره و مجبورم خمیازه بکشم که البته اونهم جواب نمیده.ورزش های هوازی هم زیاد انجام میدم و هنگام ورزش کمی بهتر میشم. ولی اثرش خیلی کوتاهه. ضربان قلبم رو خیلی راحت حس میکنم اصلا لازم ندارم تا نبضم رو بگیرم که متوجه تپش قلبم بشم وقتی قلبم میزنه خیلی واضح تو سینم حسش میکنم. امید زیادی به آیندم ندارم.از طرفی دیابت از طرفی هم این مشکل جدید که واقعا زندگی رو برام سخت کرده. اگه ممکنه راهنمایی کنید که من مشکلم چیه؟ در ضمن ازدواج پدر ومادر من فامیلی هم نبوده و من نمیدونم چرا هر چند وقت یه بار یه مشکل جدید تو من پیدا میشه!