باسلام؛ خواهر عزیزم نگرانی شما در مورد رفتار این 2 کودک تا حدی قابل درک است از این نظر که دخترخواهرتان به تازگی به تصور کودکانه اش صاحب جانشینی شده که اصلا برایش خوشایند نیست و از طرف دیگر این موجود کوچولو می تواند هم بازی و تعدیل کننده ی رفتارهای او باشد. به طور قطع هر دوی آنها نیازمند توجه هستند کودک بزرگتر به نحوی و نوزاد هم به نحو دیگری و نمی توان هیچ کدام از آنها را از این منفعت منع کرد به این خاطر که آسیب های جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت. اما اینکه چه طور با آنها برخورد کنید بستگی به روحیه و خلق و خوی آنها دارد. در مورد پسرخواهرتان که تکلیف تاحد زیادی روشن است. او فعلا نیاز به مراقبت های جسمانی زیاد و تماس پوستی با مادر دارد، و تحریکات محیطی که مادر در این دوران فراهم می کند بیش از هرچیزی اهمیت دارد اما خوشبختانه چون نوزاد تا چند ماه اول زمان زیادی را در خواب سپری می کند خواهرتان می تواند در زمان بیداری علی الخصوص زمان شیردهی با کودکش صحبت کند او را در آغوش بگیرد و بدنش را ماساژ دهد تا تحریکات محیطی که بیشتر حسی است را دریافت کرده باشد. اما فراموش نکنید که نقش نزدیکان به خصوص خانواده ی شما و همسرشان تا چندماه که شرایط خانه با این وضعیت سازگار شود بسیار پررنگ است و خواهرتان به کمک زیادی نیاز دارد تا از طرفی جراحت ناشی از زایمانشان التیام پیدا کند و از طرفی بتوانند خودشان را با این شرایط سازگار کنند. اما به نظر می رسد که بیشترین نگرانی شما به خاطر دخترخواهرتان باشد. حق دارید اما همانطور که گفتم رفتار با او بستگی به روحیه و خلق و خویش دارد بعضی از کودکان به راحتی با این فرآیند کنار می آیند اما بعضی هم سخت تر. و این بستگی به این دارد که ارتباط کودک با مادرش قبل از زایمان تاچه حد بوده چه قدر به ایشان وابستگی داشته و اینکه روابط اجتماعی اش با دیگران تا چه اندازه است؟ آیا می تواند خودش را با افراد دیگر سرگرم کند ؟ توانایی بازی کردن با خودش یا کودکان دیگر را دارد؟ اگر از این توانایی برخوردار باشد و درعین حال که رابطه ی عاطفی خوبی با مادرش داشته وابستگی بیمارگون به او نداشته باشد این مرحله ی سازگاری به راحتی طی خواهد شد. اما نکته ای که لازم است در نظر بگیرید و کمک زیادی در طی رابطه با این 2 کودک به شما می کند این است که اولا توجه شما بیشتر با کودک بزرگتر باشد اما نه اینکه پسرخواهرتان را نادیده بگیرید بلکه او را در انجام دادن کارهای نوزاد شریک کنید تا متوجه شود که فرد جدید خانواده هم سهمی در خانه دارد و ثانیا او توانایی هایی دارد که برادرش قادر به انجام دادن آنها نیست. اگر این 2 کودک را با هم تنها نگذارید و اجازه دهید فرزند بزرگتر همراه با خودتان یا خواهرتان در کارهای برادرش شریک باشد نه تنها آسیبی متوجه نوزاد نخواهد شد بلکه حس خوبی نسبت به خود و توانایی هایش به دست خواهد آورد. اما تنها زمانی که ممکن است برای مدتی خواهرتان با دشواری روبرو شود زمان خواب است چون به احتمال زیاد فرزند بزرگتر هم تا به حال عادت داشته همراه با مادرش به خواب برود، که با مقداری مساعدت شما و همسرشان با عادت کردن به شرایط جدید کودک بزرگ تر راحت تر به خواب می رود و می تواند در کنار پدر هم بخوابد.