با عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیز ،هر چند که برای درمان فرزند شما نیاز به بررسی دقیق تر میباشد تا علت اصلی مشخص شود،اما به طور کلی شب‌ ادراری 2 نوع عمده (اولیه و ثانویه) دارد. نوع اولیه یعنی از ابتدا وجود داشته و ادامه یافته ولی در نوع ثانویه، فرد بعدها دچار شب‌ادراری می‌شود. شب‌ ادراری مبحث گسترده‌ای است و تشخیص آن به بررسی‌های تکمیلی نیاز دارد.بی‌اختیاری ادراری شبانه زیر ۷ سالگی خیلی نگران‌کننده نیست. در این سن هنوز ممکن است سیر تکاملی کنترل ادرار شبانه در کودک کامل نشده باشد. البته تا ۷ سالگی اکثر این کودکان بدون دخالت درمانی بهبود پیدا می‌کنند.علت واقعی شب‌ادراری مشخص نیست ولی عواملی که در ایجاد آن می‌توانند نقش ایفا بکنند عبارتند از: حجم مثانه کودک کوچک باشد. اگر اعصاب کنترلی مثانه بلوغ کافی نداشته باشد پر شدن مثانه را کودک احساس نمی کند، خصوصاً اگر در خواب عمیق باشد. بعضی از کودکان هورمون ضد ادراری کافی در طی شب تولید نمی‌کنند. وجود خواهر و برادر که گاهی به‌عنوان رقیب موجب کم توجهی می شود، شروع مدرسه، کودکان طلاق و تغییر محیط خواب وزندگی می‌تواند به‌عنوان عوامل استرس‌زا در کودک سبب شب‌ادراری شود. عفونت ادراری یکی دیگر از علل شب‌ادراری می‌تواند باشد. علائم آن شامل سوزش و تکرر ادرار، ادرار صورتی یا قرمزرنگ و درد موقع ادرار کردن است. خرخر کردن یکی دیگر از علل شب‌ادراری در کودکان است. حملات وقفه تنفسی، وجود لوزه و آدنوئید (لوزه ی سوم) بزرگ، عفونت‌های سینوس و گوش میانی در ایجاد انورزیس یا شب‌ادراری می‌تواند نقش داشته باشد. از علائم اولیه و شایع بیماری دیابت شروع شب‌ادراری همراه با تشنگی شدید، دفع ادرار زیاد، خستگی و کاهش وزن علیرغم اشتهای زیاد و پرخوری هست. عضلات دفع مدفوع و ادرار مشترک هستند در کودکان مبتلابه یبوست مزمن با اختلال دفعی، امکان بروز شب‌ادراری افزایش پیدا می‌کند. دکتر باید شرح‌حال کاملی از کودک و خانواده‌اش اخذ کند. از جمله این که آیا از اول و بعد از گرفتن از پوشک بی‌اختیار بوده است یا نه؟ ادرار کردن با سوزش و تکرر ادرار همراه است یا نه؟ آیا سابقه فامیلی مثبتی وجود دارد یا نه؟ یبوست دارد یا نه؟ آیا روز هم موقع خواب بی‌اختیاری ادراری دارد یا نه؟ آیا با عوامل استرس‌زا مثل اسباب‌کشی، تغییر محیط، شهر و مدرسه مواجه شده یا نه؟ پدر و مادر با همدیگر مشکلی دارند یا نه؟ متارکه و طلاق گرفته‌اند یا نه؟معاینه فیزیکی و بالینی بیمار باید انجام شود. تست ادرار برای بررسی عفونت ادراری و دیابت درخواست شود. در صورت لزوم بررسی‌های سونوگرافی و رادیولوژی انجام شود. اگر به بیماری خاصی مظنون و مشکوک شوند، بررسی های لازم برای تشخیص قطعی باید صورت گیرد. البته توصیه‌های دیگری ازجمله محدود کردن خوردن مایعات در شب و همچنین خوردن مایعات حاوی کافئین نیز می شود. قبل از خواب دو بار دستشویی رفتن توصیه‌شده است زمان تصمیم به خواب و زمانی که در رختخواب دراز می‌کشد. استفاده از چراغ‌خواب توصیه می‌شود. در طول روز باید تشویق رفتن به دستشویی به‌صورت منظم وجود داشته باشد. درمان یبوست مزمن همراه هم به جد توصیه می‌شود.کودک باید تحقیر نشود و در صورت وجود استرس همراهی والدین و پزشک برای کنترل استرس توصیه می‌شود،در ارتباط با تمییز کردن رختخواب کودک با او همکاری شود تا احساس تنبیه شدن را نداشته باشد.در مورد لکنت زبان نیز در حین رفتن به گفتار درمانگر باید از یک مشاور کودک نیز استفاده ببرید تا با بازی درمانی و سنجش میزان استرس فرزند شما ،او را در بهبودی سریع یاری رساند . سعی کنید جو خانه را ارام نگه دارید و شرایط را برای دوستی با هم سن های خودش بیشتر کنید .فعالیتهای ورزشی را در برنامه روزانه او بگنجانید و حتما تغذیه سالم و بدون مواد نگهدارنده به او بدهید و خواب شبانه 8 ساعته او باید حفظ شود .تمام درمانهاها با اصلاح سبک زندگی باید همراه باشد وگرنه نتیجه ای از درمانها نخواهید گرفت . مراقب فیلم ها و صحنه هایی که پسرتان میبیند باشید و فضای آرام و بدون هرگونه امواج مزاحم را برایش ایجاد کنید.شما وظایف خود را انجام دهید و با آرامش و توکل به خدا نتیجه را به او بسپارید .گاهی اوقات والدین تصور می کنند که استرس های درونی آنها را فرزندانشان به هیچ وجه ندارند. اما واقعیت این است که فرزندان نیز احساسات مربوط به خود را دارند و به عبارتی مطابق با شرایط سنی شان از احساسات زیادی برخوردارند. آنها هم همانند بزرگسالان استرس را احساس می کنند و چنانچه از نحوه برخورد با آن آگاهی کامل نداشته باشند بدون شک دچار آسیب هایی خواهند شد. بعضی بچه ها وقتی تحت فشار روانی هستند گریه می کنند، پرخاشگر می شوند، گستاخ یا زودرنج می شوند برخی دیگر ممکن است خوب رفتار کنند اما نگران، ترسو و وحشت زده بشوند به همان نسبت استرس می تواند بر سلامت جسمی فرزند تاثیر بگذاردبعضی وقتها ممکن است فرزند شما دچار خشم، استرس، ناراحتی و عصبانیت شود اما نمی تواند این احساس را برای شما بازگو کند و در نتیجه به یک کوه آتشفشان تبدیل می شود در این شرایط دیگر نمی تواند آرام بنشیند و با بروز برخی رفتارهای ناراحت کننده شما را شوکه خواهد کرد.پس اجازه بیان مسائل را به او بدهید وبا او جوری رفتار کنید که لکنت او خوب خواهد شد و تا وقتی هم که خوب نشده مشکل حادی نیست و نباید مدام نگرانی خود را به فرزند خود نشان دهید حتی غیر مستقیم که این خود از اعتماد به نفس و حرمت او کم خواهد کرد . به او احترام بگذارید و هر روز یادآور شوید که من تو را با تمام ویژگی هایت دوست دارم و حتی به او قدرت دهید و بسیاری از مسئولیت ها را به او واگذار کنید و بداند ارزش هر فرد به ذات هر فرد است ،هرچند درکنارش روند درمان را نیز جلو میبرید مطمئنا گفتار درمانی اثر دارد و در کنار آن درمان به موارد اشاره شده نیز توجه داشته باشید .و به این توجه داشته باشید سلامت روانی فرزند شما به مراتب مهم تر از سلامت جسمانی اوست . پس فضای آرامشبخشی را هم برای خودتان و هم فرزندتان ایجاد کنید. با آرزوی سلامتی و موفقیت برای فرزند دلبندتان