با عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیزم ، ضمن درک شرایط روحی و روانی شما، این نکته را عرض می‌کنم؛ خیانت از هر نوعش که باشد خیانت است و نمی‌توان آن را توجیه کرد، ولی با توضیحاتی که داده‌اید می‌توان امیدوار بود که روابط نادرست همسرتان صرفاً در حد تلفن بوده و درگیر روابط خطرناک نشده است. از این رو جای اصلاح رفتار ایشان می‌تواند بالا باشد و امیدوار بود که ایشان به اشتباه خود پی ببرند.قبل از هر چیز، باید پذیرفت که احساس خشم، عصبانیت، شک و تردید، آشفتگی، ترس، درد و رنج، افسردگی و پریشانی برای فردی که شاهد خیانت همسرش بوده کاملاً طبیعی است، امّا سکوت در زمینه خیانت‌های زناشویی، یک اشتباه بسیار فاحشی که متأسفانه بسیاری از همسرانی که مورد خیانت همسرانشان واقع شده‌اند، آن را مرتکب می‌شوند. البته منظور این نیست که در این زمینه شما داد و فریاد بکشید و اطرافیانتان را مطلع کنید، بلکه لازم است یک واکنش معقولانه و صحیحی در برابر خیانت همسرتان داشته باشید.از سویی دیگر، سکوت در برابر رفتار زشت همسرتان، نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه از یک طرف موجب خودخوری روحی و روانی شما به عنوان همسر ایشان می‌شود و از طرفی، ممکن است ایشان اصلاً پی به رفتار اشتباه خود نبرد و همچنان این رفتار را ادامه دهد.از این رو در ابتدا قبل از هر اقدام شتابزده، با خودتان فکر کنید و ببینید آیا زندگی مشترکتان برای هر دوی شما به اندازه کافی رضایت بخش بوده است یا نه؟ چرا همسرتان این رفتار را انجام داده است؟ آیا خیانت همسرتان صرفاً لغزش ایشان است یا اینکه در زندگی مشترکتان مشکلاتی وجود داشته است؟ در قدم بعدی، لازم است برای مدتی با همسرتان سرسنگین رفتار کنید؛ یعنی به گونه‌ای رفتار کنید که همسرتان متوجه ناراحتی شما بشود. در آن صورت اگر همسرتان علت را جویا شد، به طور کلی برای او توضیح بدهید که احساس می‌کنید مشکل جدی در زندگی‌تان رخ داده است و احساس می‌کنید که تعهد و وفاداری لازم در رابطه‌تان وجود ندارد و ...البته سعی کنید در این باره مستقیم حرفی نزنید، بلکه یک اشاره‌ی کلی کافی است و از همسرتان علت را جویا شوید. اگر این اتفاق افتاد که چه بهتر، ولی اگر همسرتان نسبت به ناراحتی شما اصلاً عکس‌العملی نشان نداد، در آن صورت در یک فرصت مناسب با همسرتان به صورت ملایم، ولی جدی گفت‌وگو کنید و از ایشان علت این رفتارش را جویا شوید. جویا شدن این اقدام بسیار مهم است.در ضمن، به همسرتان کمک کنید تا برای نجات این زندگی که سال‌هاست برایش تلاش کرده‌اید، این روابط پر خطر و گناه آلود را تمام کرده و به زندگی اصلی خود بازگردد.هرچند که شما نباید تجسس در رفتار همسر خود میکردید و پیام ها و گوشی او را چک میکردید ، خیلی از زوج‌ها نسبت به همسرشان احساس مالكیت می‌كنند، مثلا این‌كه «او زن من است»، «شوهر من است» به همین دلیل مرتب او را چك می‌كنند، به او زنگ می‌زنند، او را كنترل می‌كنند، از او می‌خواهند رفتارش را عوض كند مثلا فلان كار را بكند‌، فلان گونه نباشد و... این مورد حتما به رابطه آسیب می‌رساند، ممكن است ابتدای رابطه طرف مقابل به خاطر دوست داشتن یا احترام خواسته‌های همسرش را برآورده كند ولی به مرور احساس دلزدگی می‌كند، اعتمادبه‌نفسش را از دست می‌دهد و از رابطه دلسرد می‌شود. «رابطه دو زوج مثل دو ستون زیر یك سقف است، اگر این دو ستون از یك حدی بیشتر به هم نزدیك شوند سقف می‌ریزد و اگر از حدی بیشتر از هم دور شوند باز هم سقف می‌ریزد.» وقتی احساس مالكیت زیاد شود یعنی زوج از یك حدی بیشتر به هم نزدیك شده‌اند و به‌حریم‌های یكدیگر نفوذ كرده‌اند این می‌تواند آسیب زننده باشد. خیلی از اوقات نمی‌توانیم قبول كنیم طرف مقابل متفاوت از ما فكر می‌كند و همین امر می‌تواند حسابی آسیب‌زننده باشد. علاوه برآن، شما هم رابطه عاطفی خود را با همسرتان بیشتر کرده و نگذارید همسرتان جذب این دست فضاها و روابط گناه‌آلود شود. یک مرد از زنش احترام، مهربانی، عشق و محبت می خواهد.مرد به این احتیاج دارد که زن به علائق او علاقه نشان بدهد.مرد به این احتیاج دارد که وقتی از سر کار به خانه می آید، زنش با روی خوش از او استقبال کند.مرد به این احتیاج دارد که زنش به روزی که او پشت سر گذاشته علاقه نشان دهد.مرد به تشویق های زنش احتیاج دارد تا یک مرد باشد.پس سعی کنید با رعایت خواست ها و نیازهای جنسی و زیبایی شناختی همسرتان راه را برای خیانت ایشان ببندید و با انجام وظایف خود نگران تکرار خیانت ایشان نباشید.و هرگز دیگر به او گوشزد نکنید . با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی برای شما در کنار همسرتان