با عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیزم ، بهتر است در ابتدا به تفاوت دو اصطلاح " شرم " و " حیا " بپردازیم. شرم كه بیشتر مترادف با خجالت كشیدن و یا كناره گیری كردن است، اصطلاحی است ناظر بر ناتوانی انسان در یك برخورد اجتماعی. فردی كه دچار شرم است، در یك موقعیت اجتماعی خاص نمی تواند رفتار مناسب و مطلوب از خود نشان دهد.اصطلاح دیگر حیاست. حیا ، یك صفت پسندیده اخلاقی است و آن عبارت است از خویشتنداری ارادی فرد در انجام اعمالی كه خلاف قاعده و شأن شرعی و عرفی باشد.حیا در حقیقت نوعی توانایی است، در حالی كه شرم یا خجالت، نوعی ناتوانی به شمار می آید. انسان وقتی می باید سخنی را در مقابل جمعی بگوید، ولی خود را ناتوان از بیان آن می یابد، دچار شرم است؛ در حالی كه وقتی انسان تمایل دارد مثلاً نسبت به بزرگتر خویش از جمله پدر، مادر، معلم و یا مربی خود رفتاری مبتنی بر بی حرمتی نشان دهد و از عهده انجام چنین كاری نیز برمی آید، ولی به دلیل داشتن صفت حیا خویشتن داری كرده، آن را انجام نمی دهد، نوعی توانایی و قدرت را از خود به نمایش گذاشته است. با این توصیف می باید برخورد مبتنی بر شرم و برخورد مبتنی برحیا با جنس مخالف را از یكدیگر تفكیك كنیم. برخورد مبتنی بر شرم برخوردی از روی ناتوانی است، در حالی كه برخورد مبتنی برحیا، برخوردی خویشتندارانه و ارادی است.كسانی هستند كه در مقابل جنس مخالف دچار خجالت زدگی شده، از خود شرم افراطی نشان می دهند؛ دسته ای دیگر انواع برخوردهای اجتماعی بین دو جنس را می سازند.دختری كه به هنگام مواجهه با جنس مخالف دست و پای خود را گم می كند و نمی تواند بر اعصاب خود مسلط شود و یا دختری كه در مواجهه با جنس مخالف توانایی برخورد صحیح كلامی را از دست می دهد و نمی تواند مطالب را به درستی و مبتنی بر تفكر بیان نماید، مصداق چنین برخوردی هستند. چنین فرد یا افرادی از این ناتوانی به نوعی دچار آسیب خواهند شد.شاید سرخ و سفید شدنتان نشانه حیای شما باشد که اتفاقا خیلی هم خوب است اما در هر صورت برای برقرای ارتباط با جنس مخالف، دو راه وجود دارد:1. باید ریشه اضطراب را شناسایی و آن را درمان کرد. ریشه اضطراب عوامل متعددی از قبیل ناتوانی در ارتباط با دیگران و ضعف در مهارت های ارتباطی می تواند باشد. همچنین شیوه های نادرست تربیتی نیز می تواند باشد در هر حال باید ریشه اضطراب را اول شناسایی کرد.2. بسیاری از احساس های منفی و نادرست معلول افکار منفی و نادرست است. برای آن که از حادثه ای (مثل برخورد با جنس مخالف) نگران نشوید، ابتدا باید آن را تفسیر کنید و برایش معنایی در نظر بگیرید. یعنی افکار منفی مربوط به آن حادثه ناخوشایند را مشخص کنید. این نقطه نظر از اهمیت عملی قابل ملاحظه ای برخورد است، زیرا با تغییر طرز فکر می توانید احساس را تغییر بدهید، یعنی می توانید بر ترس، نگرانی، اضطراب، عصبیت و هراس های روانی خود غلبه کنید.ما در اینجا بعضی از افکاری که باعث این احساس می شود و احتمالا در شما وجود دارد را یادآوری می کنیم:1. من انسانی حقیر و بی ارزشم و شایسته عشق و در نتیجه دوست داشتنی نیستم (خودکم بینی).2. من همیشه باید سعی کنم کامل و بی نقص در جلوی دیگران ظاهر شوم (داشتن توقع زیاد از خود).3. نشان دادن کوچکترین نقطه ضعف در مقابل دیگران (یا جنس مخالف) یک فاجعه است (بزرگ نمایی).4. انسان موفق کسی است که بتواند همه را تحت تأثیر قرار دهد (داشتن توقع زیاد از خود).5. دیگران (مثل جنس مخالف) باید همیشه مطابق میل و خواسته من ظاهر شوند (خودخواهی).6. دیگران نمی توانند احساسات مرا درک کنند (نتیجه گیری شتاب زده).اینها باورها و افکار اشتباهی است که سبب به وجود آمدن احساس های منفی چون خودکم بینی، عدم عزت نفس، بی اعتمادی به خود، شرم و خجالت و اضطراب می شود. اگر کمی فکر کنید می بینید افکار منفی دیگری نیز وجود دارد که به احساسات شما جهت می دهد.اگر بتوانید این افکار منفی را در خود شناسایی کنید و به غیر واقعی بودن آنها پی ببرید یقینا احساسات منفی شما از بین می رود و در برخورد با جنس مخالف رفتاری عادی و معقول خواهید داشت. به طور کلی در جامعه ما چند شیوه برخورد وجود دارد که یک شیوه آن درست و شیوه های دیگر غلط است:1. برخورد مبتنی بر شناخت و احترام متقابل که برخورد صحیح با جنس مخالف است. در این شیوه دختران و پسرانی هستند که به محض دیدن یکدیگر خود را نمی بازند و هیجان زده و دستپاچه نمی شوند. اینان یک نگاه و یک کلام از جنس مخالف را به عشق تعبیر نمی کنند و آن را در ذهن خود و در رؤیاهای خویش نمی پرورانند بلکه در برخوردها در مجامع فامیلی، تحصیلی و غیره، بسیار با وقار و سنگین برخورد می کنند و در عین پرس و جو از احوال یکدیگر و پاسخگویی به پرسش های آنان، دچار افراط در خنده و شوخی نمی شوند. آنان جنس مخالف را افرادی چون پدر، مادر، برادر و خواهر خود می دانند و آدابی را که از لحاظ شرعی و اجتماعی در برخورد با آنان لازم است رعایت می کنند. آنان بر اثر تربیت خانوادگی برقراری رابطه پنهان با جنس مخالف را بی معنا می دانند، درباره روحیات جنس مخالف به حد کافی آگاهند و برای برقراری روابط نزدیک و صمیمی با جنس مخالف برنامه دارند و آن را از طریق ازدواج و فراهم آوردن شرایط مقبول اجتماعی، به تحقق می رسانند.2. برخورد مبتنی بر شرم و خجالت افراطی: .3. برخورد دستپاچه و هیجان زده، که بر اثر عدم شناخت صحیح از جنس مخالف است و یک ابراز محبت ساده را نشانه عشقی عمیق می داند و دستپاچه می شود که معمولا در دختران چنین واکنشی بیش از پسران به چشم می خورد.4. برخورد خشک و محدود: عده ای از جوانان بر اساس تربیت های غلط گاهی در میان خویشان و آشنایان از افراد غیر همجنس اجتناب می کنند و رفتاری سرد یا خشن دارند. البته خشک نبودن هرگز به معنای رعایت نکردن حدود شرعی و عرفی نیست ولی رعایت موازین شرعی هم لزوما به معنای ترشرویی، بداخلاقی و سرد بودن نمی باشد. این راهکارها می تواند در حل مشکل شما مؤثر واقع شود. 1.در مرحله اول شما سعی کنید در ارتباط با جنس موافق روابط خود را اصلاح کنید یعنی اگر روابط اجتماعی ضعیفی دارید روابط خود را با افراد اجتماعی و با نشاط گسترش دهید.2. در مرحله دوم روابط خود را با جنس مخالف که از محارم شما محسوب می شوند گسترش دهید.3. بعد از این که در مرحله قبل توانایی لازم را به دست آوردید همان رفتار را با حفظ رعایت موازین شرعی با جنس مخالف نیز روابط خود را تعمیم دهید با این تصور که مردان دیگری نیز هستند و فرقی با آنها نمی کنند یعنی همان ویژگی هایی که مردان محرم شما دارند سایر مردان نیز همان ویژگی ها را دارند.به هر حال شما درجامعه حضور دارید و بسیار زیاد پیش خواهد آمد که به صورت ضرورت با نامحرم صحبت داشته باشید ،پس با انجام این مراحل و با صبوری مشکل شما حل خواهد شد . با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی برای شما