ناشناس
سردرگمی
سلام من دوماهه ک عقد کردم چیزی برا همسرم کم نذاشتم،اما همسرم باهام لج میکنه رفتار های ک من اصلا دوست ندارم رو انجام میده،هرچی بهش میگم سریع متقابل ب مثل میکنه،خیلی سردرگمم تا الان بی احترامی زیاد ازش دیدم،نگاهاش بهم طوریه ک انگار از من طلب داره،وقتی بین خانوادشونم منو رها میکنه و اصلا پیش من نمیاد و حتی اسمم هم صدا نمیکنه،خیلی ناراحتم،تا الان چند بار هم اسم جدایی رو اورده،ولی وقتی بهم پیام میده کامل بااون کسی ک میبینم فرق داره واقعا نمیدونم چکار کنم
توروخدا کمکم کنید خواهش میکنم
ممنونم از پاسخ گویتون
مشاور: خانم طیبه قاسمی
با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیزم ، با توجه به مواردی که اشاره کردید ، دلیل رفتارهای همسر شما سه حالت دارد .یک حالت ممکن است این رفتارها ناشی از یک اتفاق در محیط کاری یا محرومیتی در مورد مسائل مالی برایشان پیش آمده که اینگونه برخورد میکنند .البته این کار را به طور خودکار برای محافظت بیشتر از آرامش درونیشان انجام میدهند و از انجایی که حل مشکلات احتیاج به واقع نگری دارد از کارکرد احساسی مرد کاسته میشود.این را هم باید بدانیم که مردها معمولا آرامش خودشان را از توانایی های کاری و ملموسشون کسب میکنن بطوریکه اگر نتوانند مشکلات حوزه کاریشان را حل کنند هرگز نمیتوانند از تعادل روحی برخوردار بشند.پس در این صورت هرگز نباید این رفتار های همسرتون رو مرتبط با کیفیات روابط مشترکتون بدونید چراکه با این سوتفاهم بستر مشکلات و واکنش های منفی بعدی فراهم میشه و آرامش زندگی به همین راحتی بر هم میخورد.علت این توقع که زن از شوهرش دارد اینه که وقتی خانومی دچار استرس و یا درگیر مشکلاتی میشه بیشتر از اونکه توجهش رو بیشتر معطوف به خودش کند سعی میکند بیشتر به اطرافیان توجه کند و همه سعیش بر این میشود که نیازهای اطرافیانش را برطرف کند، این در حالی هست که مرد ها بعلت یک بعدی نگری ذاتیشان برعکس زنان نمیتوانند همه جانبه نگر باشند. البته رجوع و بازنگری رفتار و نوع ارتباط خود با همسرتان را، در اولین اولویت اصلاح رابطه تان قرار دهید. بدون سوگیری و پیشداوری، به عبارتی به صورت عادلانه و منصفانه، خود و رابطه تان را با پرسش و پاسخ های از قبیل: " آیا رفتار من سبب بی توجهی همسرم شده است؟!، کدام رفتار من باعث آن شده است؟ چه موقع و در چه شرایطی آن رفتار را انجام دادم؟ عکس العمل همسرم چه بود؟ و ..." محک بزنید و نقاط ضعف و قوت خود و همسرتان را بیابید. و حالت دیگر این است که ،همسرتان در ابراز مسائل عاطفی مهارت کافی را ندارد که البته تشخیص آن به این صورت است که آیا در خانواده آنها و ارتباط بین پدر و مادر ایشان چگونه است ؟! الگوهای رفتاری ایشان مناسب هستند ؟! حالت بعدی ، شاید همسر شما به اجبار ازدواج کرده است و شاید به دلیل اصرار اطرافیان خود را وارد جریان ازدواج کرده است و تمایلی به این کار نداشته ، پس در این صورت شما باید به او فرصت دهید و تا وقتی ارتباطش با شما ظرف نهایت 6 ماه آینده بهتر نشد و از شما دوری کرد باید با او به طورمستقیم و رو در رو گفت و گو کنید و علت واقعی اینگونه رفتارها را از او بپرسید اگر ایشان تمایلی به ادامه زندگی با شما را ندارد ،شما نباید اصراری داشته باشید و هرگز قبل از اینکه ایشان با خودش کنار نیامده و نشانه های بهبودی در نوع توجه به شما را در ایشان ندیده اید ، با او زیر یک سقف نروید چرا که مشکلات شما به مراتب بیشتر خواهد شد ، قبل از هر تصمیمی در آن موقع حتما به صورت حضوری به مشاور مراجعه کنید و حتی اگر در تشخیص هر کدام از این سه حالت ابهام دارید ،حتما به اتفاق همسرتان به نزد یک روانشناس بروید تا همسرتان مشکلات و ذهنیات خود را با مشاور در میان بگذارد .این مسئله را جدی بگیرید و از نشانه ها با بی تفاوتی عبور نکنید .چرا که بی تفاوتی شما نسبت به این اتفاق زمینه خیانت های پنهانی و یا در نهایت طلاق را در آینده شما ایجاد میکند و این اصلا به صلاح زندگی دو نفر شما نیست .در مورد مشکل شما قطعا مشاور باید به طور حضوری شوهر شما را ببیند تا بتواند به شما در اصلاح و یا ترمیم روابطتان کمک کند . در فکر سازندگی باشید نه تخریب زندگی. برخی مواقع مشاهده می شود که یکی از زوجین برای خاتمه دادن به مسئله، سکوت اختیار کرده و یا گاهی اوضاع را متشنج می سازند و با پاک کردن صورت مسئله، مشکل را پابرجا و پایدار باقی می‌گذارند، زوجین عاقل سعی می کنند با کمک مشاور راه حلی قطعی بیابند و تصمیمی که به صلاح زندگیشان است را با کمک تخصصی فردی دلسوز بگیرند . با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی برای شما
