با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیزم ، شما جای پدرتان که خیانت کرده است نیستید و این احتمال وجود دارد که از کل ماجرا باخبر نباشید. ممکن است مشکلی وجود داشته باشد که شما چیزی از آن نمی‌دانید. زود نتیجه‌گیری کردن درمورد اتفاقی که افتاده است کمکی به رابطه شما با والدینتان نمی‌کند.ممکن است وسوسه شوید که شواهد و مدارکی علیه پدرتان که خیانت می‌کند پیدا کنید ولی این کار هیچ ارتباطی به شما ندارد و وظیفه شما نیست تنها پریشانی شما را بیشتر خواهد کرد و لجبازی پدرتان را تشدید خواهد کرد و حرمت ها از بین خواهند رفت . این ازدواج شما نیست که احساس کنید به شما خیانت شده است. شما فرزند آن خانواده هستید. با این وسوسه مقابله کنید و سعی نکنید موبایل او را چک کنید. به خاطر آورید که چه محبت‌هایی در حقتان کرده است. اینکه متوجه شوید یکی از والدینتان در حال خیانت به دیگری است ممکن است اعتبار او را در نظر شما زیر سوال ببرد. احترام شما برای او خدشه‌دار خواهد شد و ممکن است احساس ناراحتی و عصبانیت کنید. ولی به خاطر بیاورید که در تمام این سال‌ها چه محبت‌هایی در حق شما کرده است چون این محبت‌هاست که رابطه شما را با او تعریف می‌کند نه خیانت او...و اینکه بدانند شما همچنان دوستشان دارید، کمک می‌کند وضعیت بهتری داشته باشند.ممکن است نخواهید یا نتوانید که او را ببخشید. ولی نباید از آن بعنوان سلاحی برعلیه او استفاده کنید و هربار که با او وارد مشاجره می‌شوید آن را به روی او بیاورید. بااینکه خیانت یکی از والدین ممکن است تهدیدی برای آینده خانواده باشد ولی زندگی خودتان هنوز در جریان است. شما می‌توانید کنترل بعضی مسائل در زندگی را به دست گیرید، مخصوصاً وقتی که احساس می‌کنید کنترلی روی بعضی دیگر از مسائل آن ندارید،به والدینتان توصیه کنید که پیش مشاور بروند. خودتان هم می‌توانید برای آنها گوش شنوا باشید اما نباید به تکیه‌گاه آنها تبدیل شوید.خودتان را درگیر نکنید و جانب‌گیری هم نکنید. درست کردن اوضاع وظیفه شما نیست. بااینکه چنین اتفاقی مطمئناً روی شما هم تاثیر می‌گذارد ولی تصمیماتی که والدینتان می‌گیرند تصمیمات خودشان است، نه تصمیمات شما.کارهای یکی از آنها را به دیگری گزارش ندهید و رازهای آنها را برای همدیگر برملا نکنید. بااینکه ممکن است بعضی اوقات این کار بی‌ضرر به نظر برسد ولی اثر جبران ناپذیری را در روابط آنها خواهد گذاشت ،از همدردی با یکی از آنها جداً خودداری کنید. شاید خودداری از این کار بسیار سخت باشد چون ممکن است احساس کنید باید از مادرتان که به او خیانت شده محافظت کنید. ولی ازدواج مسئله‌ای بین دو نفر است و آنها داستان به مراتب طولانی‌تر و پیچیده‌تری از آنچه شما در جریان آن هستید با همدیگر دارند. سعی کنید تا می‌توانید هیچ جانب‌گیری نداشته باشید.شما تنها کاری که در این موقعیت میتوانید انجام دهید این است که تنها با پدر خود صحبت کنید و به هیچ عنوان این قضیه را برای مادرتان نگویید چرا که با دست خود باعث جدایی انها خواهید شد ... و زمانی مناسب برای حرف زدن پیدا کنید. از او بپرسید که چه زمانی برای حرف زدن راحت‌تر است. زمانی را انتخاب کنید که هیچکدامتان برای کاری عجله نداشته باشید و بتوانید به راحتی و ذهن باز با هم حرف بزنید.با حرف زدن درمورد ناراحتی‌تان شروع کنید نه عصبانیت. احساس ناراحتی و اندوهتان را برای او توضیح دهید. با متهم کردن او شروع نکنید. ممکن است او اصلاً از ناراحتی که ممکن است برای شما پیش بیاید آگاه نبوده باشد. وقتی با حرف زدن درمورد عصبانیتتان شروع کنید، متوجه خواهد شد که این عصبانیت از کجا آمده است.مثلاً می‌توانید اینطور شروع کنید، «خیلی ناراحتم، شب‌ها نمی‌توانم درست بخوابم و مدام گریه می‌کنم. نگران آینده خانواده هستم.»فاعل جمله‌هایتان «من» باشد نه «تو». تمرکزتان را به احساس خودتان درمورد وضعیت موجود قرار دهید و سعی نکنید او را قضاوت کنید. به جای متهم کردن او، برای او توضیح دهید که حال و روحیه خودتان چطور است. به جای اینکه بگویید، «تو خیلی آدم بدی هستی، چطور تونستی همچنین کاری انجام بدی؟» بگویید، «من واقعاً ناراحتم.»سعی کنید آرامشتان را حفظ کنید. این زمان برای هر دو شما زمان بسیاری احساسی است و ممکن است حفظ آرامشتان سخت باشد. ولی اگر داد و بیداد نکنید و سعی نکنید با قضاوت و متهم کردن او صحبتتان را ادامه دهید، گفتگوی بسیار موثرتر و کارآمدتری خواهید داشت.گفتگو را مرحله‌ به مرحله پیش ببرید. این گفتگو خیلی مفصل است و ممکن است پدرتان کاملاً متعجب شود که شما از خیانت او باخبر هستید. ممکن است عصبی شود و حالت دفاعی بگیرد. احساس خودتان را به او بگویید و زمانی برای هر دوتان بگذارید تا بسنجید که در چه شرایطی هستید و چه حسی دارید.گفتگو را حول رفتار او و اینکه چطور این رفتار مطابق با نقش او بعنوان پدری نبوده است، قرار دهید. نکته این است که به او حمله‌ور نشوید ولی درمورد رفتار او با هم صحبت کنید. و دیگر خود را کنار بکشید این دلسوزی بی مورد و زیاد از حد به مادر شما نیز آسیب وارد خواهد کرد. وظیفه شما گوشزد در گفت وگوی محترمانه با پدرتان است و معرفی یک مشاور به انها برای اصلاح روابطشان .سعی کنید ارتباط خود را با پدرتان بیشتر کنید ،مهمانی های خانوادگی بیشتری بگیرید و زمینه های تفریحات خانوادگی را بیشتر کنید تا فرصت را برای ارتباط پدرتان با ان شخص آرام آرام از او بگیرید و با ارتباط با اقوام ، او را نگران از دست دادن وجهه اجتماعی خودش سازید ، اوقات تنهایی و فراغت پدرتان را به حداقل برسانید و زمینه شرکت در فعالیتهای گروهی و ورزشی را برایشان مهیا کنید ، تحت هر شرایطی احترام پدرتان را رعایت کنید و بدانید با دریافت محبت از جانب شما و اقوام نزدیک بسیاری از آسیب ها و ارتباطات نادرست پدرتان به شدت کاهش پیدا خواهد کرد ؛پدر شما به شدت احساس نادیده شدن در زندگی میکند ،پس نیاز به دریافت توجه ومحبت در پدرتان ، را به رسمیت بشناسید و از جانب خودتان و دیگر اقوام و مخصوصا مادر شما باید ، به این مهم توجه شود .تا پدر شما به دنبال رفع این نیاز به طریق غیر معقول و غیر اخلاقی نرود و مشکلات ناشی از این روابط را به حداقل برساند . بقیه ماجرا تحت کنترل شما نیست و شما دیگر مسئولیتی ندارید ،بنابراین نگذارید کنترل زندگی شخصی خودتان را نیز از دست بدهید.به برنامه ریزی و موفقیت های خود نیز رسیدگی کنید ، قطعا پدرتان با گذر زمان متوجه رفتار غلط خود خواهد شد ولی با آشفتگی شما فرصت های طلایی زندگی خود را ازدست خواهید داد ،سعی کنید وظایف خود را انجام دهید و نتیجه کار را به خداوند بسپارید که از شما به مادرتان و پدرتان دلسوز تر و مهربان تر است . با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی برای شما