م
درخواست راهنمايي
با سلام
من خانومي هستم ٣٠ ساله،فرزند اول خانواده و يك خواهر كوچكتر و مجرد دارم يك سال و نيم هست ك با مردي ٣٧ ساله كه داراي ٥ تا خواهر و برادر هستند و خودشان فرزند چهارم خانواده مي باشند ازدواج كردم همسرم اصلا اهل پس انداز نيست و نسبت به اين كلمه بسيار حساسه و اصلا خوشش نمياد ك پس اندازي داشته باشيم در صورتي ك خونه اجاره اي ساكن هستيم و من دوست دارم ك از خرج هاي اضافه جلوگيري كنيم و كمي اينده نگر باشد. ايشان هر چند وقت يكدفعه عادت دارند يك چيزي رو دور بيندازند حتي شده مواد غذايي هرچند سالم و يا لباس يا وسايل نه اينكه كهنه و به درد نخور باشند بلكه خيلي استفاده اي از انها نميشود، و مورد ديگر هم كه ايشان بهش حساسن و دوست ندارند، بچه دار شدن هست همش ميگويد گناه داره يك موجودي را به اين دنيا بياوريم و از مسئوليتش ميترسد.
مشاور: خانم طیبه قاسمی
با عرض سلام و احترام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیزم ، شوهر شما جز آن دسته افرادند که برای مسائل اقتصادی خود برنامه خاصی ندارند و به تنها چیزی که فکر نمی‌کنند پس‌انداز کردن است حتی به این منظور که با اندکی پس‌انداز و افزایش موجودی بتوانند کالا و جنس بهتر و کاربردی‌تری را تهیه کنند. خریدهای کوچک، ارزان، غیرضروری و بیش از حد روزمره این افراد را راضی می‌کند. تغییر دادن چنین الگویی جز با برنامه‌ریزی و هدفگذاری و اولویت‌بندی امکان‌پذیر نیست. به این ترتیب که مشخص کنید تا آخر‌ماه قرار است چه اندازه خرج و چه اندازه پس‌انداز کنید. ممکن است این پس‌انداز خیلی ناچیز باشد اما باید وجود داشته باشد. برای بدهکاری‌ها و تسویه آنها هم باید برنامه‌ریزی داشته باشید. این بدهکاری میتواند اقساط وام بانکی یا قرض باشد.همسرتان را به بینش برسانید.گاهی شخصی که ولخرجی می‌کند گمان نمی‌کند که ولخرج است چون به این سبک عادت کرده است. بنابراین سعی کنید او را به این بینش و آگاهی برسانید که الگوی اقتصادی‌ای که در پیش گرفته دچار مشکل است. به این ترتیب که فهرستی از میزان نیازهای روزانه و ماهانه خود را تهیه کنید و در اختیارش قرار دهید. او را قانع کنید که هزینه کردن بیشتر از این حد فرا‌تر از نیازهای ضروری و شماست و ولخرجی محسوب می‌شود.هنگامی که سعی در قانع کردن او دارید نگذارید او حس کند که شما سعی در متهم کردن و مقصر نشان دادن او دارید. موضوع را به‌گونه‌ای مطرح کنید که او با تمام وجودش حس کند که شما از روی دلسوزی، آینده‌نگری و مسئولیت‌پذیری سعی در تغییر اوضاع دارید مثلا به او بگویید: «من درک می‌کنم که تو برای فراهم کردن رفاه بیشتر من فلان مقدار در‌ماه صرف خرید فلان وسیله کردی اما به‌نظرت بهتر نیست از خرید یک‌سری وسایل غیرضروری صرف‌نظر کنیم و با پس‌انداز کردن فلان مقدار امکانات ضروری‌تر و بهتر را فراهم کنیم؟ مثلا برای خرید خانه، ماشین یا... مبلغی در‌ماه پس‌انداز کنیم»هنگامی که درباره ولخرجی و عادت‌های نادرست همسرتان می‌خواهید با او صحبت کنید حواستان باشد در او احساس گناه به‌وجود نیاورید. باید در یک فضای آرام او را متقاعد کنید که برای ترک عادت نادرستش تلاش کند. مثلا اجناسی که چند‌ماه اخیر خریداری کرده و استفاده چندانی هم از آنها نکرده را مقابلش قرار دهید و از او بخواهید برای خودش توضیح دهد که هر کدام از آنها را برای چه منظور و چه استفاده‌ای خریده و چرا پس از گذشت چند‌ماه هنوز از آنها استفاده نکرده است. این کار سبب می‌شود او عمیق‌تر و آگاهانه‌تر نسبت به مشکل خود فکر کند.با همدیگر قرار بگذارید که برای خرید وسایل مورد نیازتان با هم مشورت کنید و درصورتی که هر دو طرف با خرید آن موافق بودید آن را تهیه کنید. سعی کنید هنگامی که از او می‌خواهید با شما مشورت کند او تصور نکند که شما برای اینکه در مسائلی که مربوط به اوست دخالت کنید چنین پیشنهادی به او می‌دهید بنابراین کاملا دوستانه از او درخواست کنید. فراموش نکنید هنگامی که خودتان هم قصد خرید دارید حتما با او مشورت کنید.اگر همسرتان واقعا نمیتواند جلوی ولخرجی خود را بگیرد به او پیشنهاد دهید که کارت اعتباری خود یا درآمدماهانه‌اش را به شما بسپارد و شما طبق برنامه‌ریزی و هدفگذاری که با هم انجام داده‌اید میزان پول مورد نیاز او برای هزینه‌های روزانه را در اختیارش قرار دهید و مابقی را پس‌انداز کنید. این مسئله نباید جنبه امری و تنبیهی داشته باشد بلکه باید کاملا در سایه همدلی بیان شود به‌گونه‌ای که همسرتان حس کند که شما برای کمک به او و بهبود وضعیت موجود تلاش می‌کنید نه به این منظور که اختیارات و قدرت را از دست او گرفته و خودتان به‌دست بگیرید.به این ترتیب او آرام‌آرام یاد می‌گیرد به امید به‌دست آوردن کالایی ارزشمند‌تر و کارآمد‌تر با وسوسه خرید خود مبارزه کند. بعد از گذشت چند‌ماه که او توانست از عهده این کار بربیاید اینگونه برایش توضیح دهید که ممکن است در آینده شرایطی برایتان ایجاد شود و مجبور باشید هزینه‌هایی را برای مسائلی که در برنامه‌ریزی‌های خود آن را پیش‌بینی نکرده‌اید بپردازید و داشتن پس‌انداز یکی از بهترین راه‌ها برای کم‌کردن اضطراب و فشارهای روانی ناشی از مسائلی است که نمی‌توان آنها را پیش‌بینی کرد. به او بگویید که لازم نیست میزان پس‌انداز حتما مبلغ زیادی باشد. حتی یک مبلغ اندک هم میتواند شروع پس‌انداز کردن باشد. در مرحله بعدی سعی کنید پول‌های نقدی که پس‌انداز کرده‌اید که را به‌حساب سپرده طولانی‌مدت بسپارید که برای خرج کردن آن وسوسه نشوید البته این مسئله حتما باید با مشورت و آگاهی دوطرف انجام شود. بهتر است حساب سپرده‌ای که پس‌انداز خود را در آن قرار می‌دهید یک حساب مشترک باشد تا هم شما و هم همسرتان برای پس‌انداز کردن انگیزه و دلگرمی لازم را به‌دست بیاورید.نگه داشتن پول اگر با هدفگذاری مشخصی نباشد خود میتواند سبب ایجاد وسوسه خرید و ولخرجی شود. با مشورت همدیگر تعیین کنید که میزان پس‌اندازتان را به چیزی قرار است اختصاص دهید. مثلا این پول را برای خرید یا تعویض خانه و ماشین یا سرمایه‌گذاری در موردی خاص درنظر بگیرید.حساب خرج و دخلتان را داشته باشید.سعی کنید حساب و کتاب زندگیتان را به‌صورت مکتوب بنویسید. هنگامی که برنامه‌ریزی‌های مالیتان به‌صورت ذهنی است نمی‌توانید کنترل دقیقی روی آن داشته باشید. در جدولی هزینه مسکن، خوراک، پوشاک، اقساط بانکی، قبض‌های ماهانه و... را یادداشت کنید. مبلغی که برای این امور باید بپردازید را از درآمد ماهانه خود کسر کنید. سایر وسایل و لوازمی مورد نیازتان را به ترتیب اولویت مشخص کنید. درصدی از مبلغی که برایتان باقی‌مانده را صرف تهیه آنها کرده و نهایت تلاشتان را بکنید که آخر هر‌ماه هر چقدر که میتوانید پس‌انداز داشته باشید مثلا مبلغی را مشخص کنید و با همسرتان قرار بگذارید که هر دو نفرتان تلاش کنید از خرید یک سری وسایل غیرضروری صرف‌نظر کنید تا بتوانید آخر‌ماه این مقدار را پس‌انداز کنید. برای راحتی بیشتر میتوانید از نرم‌افزار‌ها و اپلیکیشن‌های حسابداری در منزل هم استفاده کنید.اما مراقب باشید کانون گرم زندگی دو نفره خود را با مسائل حاشیه ای و اصرار های بی مورد برای تغییر روحیه همسرتان به خطر نیندازید و در مواردی نادیده بگیرید . خواهر عزیزم ، در مورد عدم تمایل ایشان به فرزنداوری شما دلایل مختلفی میتواند داشته باشد که به آنها نمیپردازم ولی شما باید به صورت غیر مستقیم ایشان را ترغیب به این کار سازید و از روی اجبار او را راضی نکنید ، میتوانید با خانوادههایی که بچه کوچیک دارند رفت و آمدتونو بیشتر کنید. بچه ها شیرینند و دیدن اونا میتواند شوهرتان را تشویق کنه.اگر همسرتون از بچه دار شدن میترسد و یا فکر میکنه نمیتواند از نظر مالی زندگی مرفه و مفرحی برای بچه بسازد. در این مورد سعی کنید به او اطمینان دهید ،اصرار زیاد نکنید. باهاش قهر و لجبازی نکنید و در برخوردها منطقی باشید. وقتی دلیل مخالفتشو فهمیدید میتوانید با یه فرد بزرگتر و منطقی که بر روی همسرتان نفوذ دارد و همسرتان به ایشان علاقمند میباشد و از ایشان به نوعی حساب میبرد ،در میان بگذارید. (آقایون در این مورد معمولا منطقی ترند و با شوهرتان راحتتر میتوانند صحبت کنند ولی خانوم ها احساسی برخورد میکنند و ممکن است همسرتان را نتوانند مجاب کنند ). نگران نباشید شما تنها یک سال و نیم میباشد که ازدواج کرده اید و به مرور میتوانید انگیزه ایشان را بیشتر کنید ، سعی کنید به زندگی زناشویی خود توجه بیشتری داشته باشید و به نوعی ایشان را از تفریحات دو نفره خود سیراب کنید که به نوعی اگر خود را هنوز کامیاب در این مسائل نمیدانند با ارضا کافی ، تمایل بیشتری نشان دهند . با آرزوی خوشبختی و آرامش در زندگی در کنار همسرتان
