با سلام خواهر گرامی؛ قضاوت شما در مورد همسرتان با توجه به مدت محدودی که از ازدواج شما می گذرد شاید کمی بی انصافی بوده و بهتر است که علت عدم ابراز احساسات را به درستی بشناسید. شاید همسر شما فردی درونگرا و منزوی بوده و ابراز احساسات در شرایط عادی برای وی دشوار می باشد. دیگر علت این رفتار در همسرتان می تواند نوع رفتار شما بوده که البته این مسئله نیز جای بررسی داشته ولی در جایگاه خود حائز اهمیت است. به هر حال علت آن هر چه باشد شما در مرحله شناخت از همسر خود بسر برده و هم برای شما و هم همسرتان طبیعی است که تا زمان کسب شناخت کامل از یکدیگر بصورت مقطعی و گذرا دچار رنجش و نارضایتی گردید. آنچه در روابط همسران بدان توصیه می گردد ابراز و بیان نیازها در فضایی دوستانه و صمیمانه می باشد چرا که بدون شناخت از نیازها و انتظارات یکدیگر، انتظار برآوردن این نیازها توسط همسر امری غیرمنصفانه می باشد. شما دوست عزیز نیز با بیان نیازهای عاطفی و روانی خود که همان ابراز احساسات کلامی و رفتاری همسرتان می باشد ایشان را از نیازهای خود آگاه نموده و در رفع نیازهایتان کمک و یاری نمایید. توجه داشته باشید که هرگونه لجاجت، مقابله به مثل و بی توجهی نسبت به همسرتان باعث آسیب به رابطه شما گردیده و اوضاع رابطه شما را وخیم تر می سازد. مراقبت از رابطه امری است پراهمیت که شما دوست عزیز را بدان توصیه و سفارش کرده، همچنین توصیه می گردد نسبت به مطالعه و تحقیق در زمینه فراگیری مهارتهای ارتباطی (مهارت های زندگی) کوشا بوده و این مهم را در زندگی خود مدنظر قرار دهید. فراگیری مهارت های زندگی به میزان زیادی به شما و همسرتان در برقراری یک ارتباط مؤثر و مطلوب یاری رسانده که به شما دوست عزیز به عنوان فردی که در ابتدای زندگی مشترک بسر می برید توصیه می گردد. این موضوع (برخورداری از مهارت های زندگی) بر روابط عاطفی شما و همسرتان به صورت مستقیم نقش داشته و شما را در بهبود رابطه عاطفی کمک می نماید. با آرزوی موفقیت