خواهر گرامی، با توجه به اینکه شما فرزند خردسال دارید؛ طبیعتاً وقتی و انرژی که شما برای تربیت و رشد و نمو آنها می گذارید، مأجور خواهید بود و ارزش آن از ادامه تحصیل و پیگیری امور دیگر بالاتر و والاتر است؛ چون شما با این کار انسان به جامعه تحویل خواهید داد.
یادتان باشد، اصل اولی در آموزه‌های دینی و تعالیم اسلامی، پرورش فرزندان در کانون خانواده و دامان مادر است. البته اسلام در خصوص سپردن فرزندان به مهد، دایه و پرستار ممنوعیت خاصی قائل نشده است، اما اولویت را به پرورش فرزندان در کانون خانواده و دامان مادر می‌دهد. بنابراین، تا ضرورت عقلی و عرفی واقعاً اقتضا نکند، سپردن فرزندان به مهد، دایه و پرستار کار درستی نیست.
توصیه اکیدی که در آموزه‌های دینی به تغذیه کودک از شیر مادر شده است؛ نشان از آن دارد که کودک بهتر است در دامان مادر رشد و نمو یابد. چنانچه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ الْوالِداتُ یُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کامِلَیْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ یُتِمَّ الرَّضاعَةَ» ؛ «مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر مى‏دهند، این براى کسى است که بخواهد دوران شیرخوارگى را تکمیل کند».
مادر نخستین فرد خانواده است که با کودک خود تماس مستقیم دارد. در واقع زندگی کودک با  ارتباط زیستی میان او و مادرش آغاز می‌شود. این ارتباط نه تنها در رفع نیازهای کودک مؤثر است، بلکه بر حالات روانی و عاطفی وی نیز بیشترین تأثیر را می‌گذارد. اصولاً رشد طبیعی و روانی کودک در درجه نخست، به وجود مادر وابسته است و تا مدتی طولانی، وی عمده‌ترین نقش را در زندگی بازی می‌کند؛ بنابراین اگر بتوانید کار و تحصیل خود را به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنید که همواره و یا در بیشتر ساعات شبانه‌روز در کنار فرزند خویش باشید و او را از مهر و محبت وجودی خویش کاملاً سیراب کنید و در کنار آن به پرورش و تربیت او بپردازید، کار بسیار خداپسندانه‌تری را انجام داده‌اید.
متأسفانه امروزه با تغییر سبک زندگی مردم، بحث اشتغال زنان و ادامه تحصیل آنان باعث شده که فرزندان به جای این که در دامان پُر مِهر و عطوفت مادران‌شان به رشد و نمو بپردازند به مهدها سپرده شوند. این مسئله مسلماً تبعات خاص خود را خواهد داشت و به رابطه بین مادر و کودک خدشه وارد می‌کند؛ چرا که کودک در بخشی از ساعات روز از مهر و محبت مادر محروم می‌گردد و همچنین مجبور است به خاطر رفتن به مهد صبح‌های خیلی زود از خواب ناز بیدار شود. این مسئله به مرور باعث دلزدگی و بی‌میلی کودک از مهد می‌گردد.
البته می توانید با برنامه ریزی صحیح و درست، تقسیم کار با شوهرتان و نیز سپردن برخی از کارهای منزل به خانواده ها و برخی از بستگان هم به فرزندپروری و هم به تحصیل تان بپردازید و از اوقات تان به درستی استفاده کنید تا به هر دو کار رسید. البته اولویت شما باید رسیدگی و مراقبت از کودک تان باشد؛ بنابراین اگر در این شرایط امکان هر دو را ندارید و می دانید که تخصص گرفتن وقت خیلی زیادی را از شما می گیرد یا می توانید مرخصی بگیرید یا صحبت کنید تا یکسال بعد که فرزندتان بزرگتر شد تحصیل را ادامه دهید.
همواره موفق و کامروا باشید.