با سلام و تقدیم احترام خدمت شما پرسشگر محترم!
 شاید قبلا نیز خدمت شما عرض کرده باشیم که علاقه و وابستگى به دوستان تا وقتى که موجب اخلال در برنامه زندگى و کارى انسان، مزاحمت با حقوق والدین، مشغولیت ذهن و ضعف اراده و عدم اعتماد به نفس و ضعف ایمان نگردد اشکالى ندارد، اما زیاده‏روى و افراط در آن موجب به وجود آمدن مشکلات ذکر شده خواهد گشت، در نتیجه اگر بخواهید در این مسأله در حد اعتدال رفتار نمایید درباره مشکلات آن فکر کنید و سعى کنید خود را قانع کنید که افراط در این زمینه به ضرر روح و سلامت روان شماست. علاوه بر این که افراط در این گونه دوستى‏ها گاهى اثر عکس مى‏گذارد و روابط دوست با انسان به جاى گرمى به سردى مى‏گراید. زیرا افراط موجب به وجود آمدن توقع زیاد مى‏گردد و ممکن است یک طرف نتواند پاسخگوی این توقعات باشد.
شما در حال حاضر به دوستتان وابسته شده اید و نمی خواهید او با دیگران دوستی کند در حالی که این احساس شما را آزار می دهد و باید حتما این وابستگی را کاهش دهید و الا در قالب حسادت خود را نشان می دهد و شما را می سوزاند.
برای این کار:
- افکار خود را کنترل کرده واشتغالات ذهنی مفید برای خود فراهم کنید.
- سعی کنید بویژه در تنهایی به ایشان فکر نکنید و ذهن‏تان را به چیزهای دیگر مشغول سازید.
- با تمرکز روی برخی نقاط ضعف ایشان به تدریج از محبت و علاقه شدیدتان نسبت به او بکاهید.
- می توانید به صورت تدریجی از دوست خود جدا شوید این کار را می تواند با محدود کردن روابط، کم کردن ملاقات های یکدیگر و در نهایت ترک رابطه انجام دهد.
- سعی کنید دوستان جدید دیگری علاوه بر ایشان برای خود تعریف کنید تا این وابستگی به حد تعادل برسد.
موفق باشید.