سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی
 بیان کردین" پسری 13ساله دارید که به تازگی وارد بلوغ شده و وباصطلاح پشت لبش سبز شده بیشتر مایل هست توی خانه بماند، تنهایش بزاریم یا نه؟"
نگرانی شما درباره ی پسر نوجوانتان را درک می کنم و از این که با سایت راسخون در میان گذاشتید، سپاسگزارم.
مشکل اغلب والدین آشنا نبودن با ویژگی‌های دوران نوجوانی است. به همین دلیل رفتارهای ناخوشایند نوجوان را غیرطبیعی می‌پنداریم و همین امر سبب بروز عکس‌العمل‌های نادرست در ما شده و به تیرگی روابط با نوجوان می‌انجامد.
اغلب نوجوانان بخاطر تغییرات جسمی، روانی که در آن ها به وجود می آید، کم کم از جمع فاصله گرفته و به تنهایی پناه می‌برند. اکثر آن ها، تمایل دارند بیشتر وقت خود را در اتاق خود بگذرانند.
فرزندتان دوست دارد که حریم خصوصی داشته باشد. اجازه بدهید در تنهایی، به شرایط جدیدش فکر کند و برای کنار آمدنِ با آن شرایط، تلاش کند. ولی مهمترین مسایل در مهارت فرزندپروری هوشمندانه، برقراری ارتباط موثر با نوجوان است تا از انزوا و به بیراهه رفتن او جلوگیری کند.
سپردن مسئوولیت به نوجوان، نظرخواهی، مشارکت در تصمیم گیری ها، احترام به نظرات و تصمیمات نوجوان، داشتن انتظارات مثبت و توجه به جنبه های مثبت ویژگی های فرزندتان از جمله راهکارهای تشویق فرزندان است.
روزانه دست کم ۱۵ دقیقه به کار مورد علاقه فرزندان بپردازید. زمانی با کیفیت که فقط در اختیار او قرار دارید.  
موقعیت هایی را ترتیب دهید که فرزندتان هم راغب به بیرون آمدن از خانه باشد مثلا نظر او را در مورد مکان هایی  که دوست دارد، جویا شوید مثلا رفتن به سینما، پارک، تئاتر و...
چند نکته ی مهم درباره سن نوجوانی
- برای ایجاد و تحکیم رابطه‌ای دوستانه و صمیمی با نوجوان این است که او را با همه کمی‌ها و کاستی‌هایش قبول داشته باشید. کاستی‌های رفتاری او را همچون نقاط قوت و توانایی‌هایش بپذیرید.
- نوجوان در این سنین دارای انرژی فراوان جسمانی است. تشویق نوجوانان به انجام ورزش‌های گوناگون، باعث می شود تا آن ها انرژی خود را به طریق منطقی تخلیه کنند.
- نوجوان از این که به او به دیده کودک بنگرید، بسیار حساس است و از این مسأله رنج می‌برد. بلکه به صورت غیر مستقیم مراقب فرزندتان باشید.
- اصولا نوجوانی، دوره گذر از خانواده به اجتماع و گروه همسالان است و این مساله، زمینه‌های رشد اجتماعی و استقلال‌طلبی او را فراهم می‌کند. به فرزند خود اعتماد کنید و به او اجازه انجام کارهای فردی را بدهید.
- از امر و نهیِ زیادی و نظر دادن در امور شخصیِ نوجوان بشدت بپرهیزید، زیرا نظر دادنِ زیاد باعث پرخاشگری او می‌شود.  به آنچه که برای او مهم است، شما هم اهمیت بدهید.
- تا می‌توانید به نوجوان خود احترام بگذارید. اگر نوجوان در خانواده از احترام و محبت کافی برخوردار باشد، کمتر دچار خطا و لغزش می‌شود.
- نوجوان به دلیل تغییراتی که در نگرشش ایجاد شده است، خود را انسانی فهیم و صاحب‌نظر می‌داند. همچنین از نظر جسمانی هم تفاوتی بین خود و والدینش نمی‌بیند، بنابراین میزان اطاعت و فرمان‌پذیری او بسیار کم می‌شود.
- در اختلاف‌نظرهای که بین شما و فرزندتان پیش می آید، نه حرف شما و نه حرف فرزندان، هیچ‌کدام ارجحیت ندارد. بلکه نظری که حاصل مشورت بین دو طرف است، باید مبنا قرار گیرد.
 و در نهایت، کودک دیروز شما در مرحله گذر از کودکی به بزرگسالی، است و رفتارهایی که از خود نشان می دهد طبیعی هست و جز ویژگی های رشدی دوران نوجوانی است، زمان این تغییرات خیلی طولانی نیست ولی نحوه ی برخورد شما و چگونگی تعامل با او می تواند در نحوه ی زندگی آینده ی او نقش موثری داشته باشد.
موفق و پیروز باشید.

بیشتر بخوانید:

شناخت بحران نوجوانی و راه گذر از آن