با سلام واحترام
پرسشگر گرامی: در مورد وسواس فکری بهتر است درخواست مشاوره ای برای مشاوره روانشناسی سایت ارسال فرمائید:
اما در صورت ترک خود ارضاعی قطعا توبه حضرت عالی قبول شده مور لطف و بخشش الهی قرار می‌گیرید، همین که می دانید خود ارضایی بد است و خود نیز از آن بیزارید قدم مثبتی است. خود ارضایی گناه و نافرمانی از دستور خداست؛ روایات بسیاری این عمل را حرام می دانند؛ از جمله کسی از امام صادق (ع) حکم خود ارضایی را پرسید حضرت فرمود این کار در حکم زنا می باشد و حرام است یا در جمله دیگری حضرت فرمودند خود ارضایی و استمناء گناه بزرگ است و کسی که استمناء کند مانند کسی است که با خودش ازدواج کرده و اگر بدانم کسی این کار را انجام داده با او غذا نمی خوردم و روایات دیگری از این قبیل [وسائل الشیعه، ج14، ص264]. پس حرام بودن این کار قطعی است و از گناهان کبیره می باشد و اگر کسی این کار را انجام داد باید غسل جنابت کند و باید توبه کند و در پی ترک این کار باشد و اگر در نزد حاکم شرع اثبات شود می تواند به اندازه ای که مصلحت ببیند آن شخص را تعذیر نماید و شلاق بزند[جامع المسائل للبهجة، ج5، ص230]. از ضررهای خود ارضایی اینکه بر اعصاب و روان تأثیر منفی دارد؛ زیرا شخص صحنه های خاصی را در ذهن خود مجسم می کند تا رفع شهوت کند و این تجسم و خیال باعث فرسودگی قوای ذهنی و ناراحتی های روحی مانند: عصبانیت، بی حوصلگی، ضعف و سستی اراده و... می شود. همچنین باعث تحلیل رفتن قوای جسمانی مانند ضعیف شدن چشم و گوش، کم خونی،رنگ پریدگی، نقصان قوای حافظه، لاغری، سرگیجه و ...می شود.
  به شما پیشنهاد می کنیم راه حل های ذیل را برای نجات از این اعتیاد به کار ببندید:
1. باید از هر گونه تحریک جنسی پرهیز گردد چون شهوت در اثر این تحریکات ایجاد می شود، مثل؛ نگاه کردن فیلم های نامناسب جنسی، مطالعه رمانهای عشقی، تماشای عکسهای شهوت انگیز و روابط نامشروع با جنس مخالف همه اینها باعث تحریک شهوت می شوند.
 2. تهیه برنامه فشرده برای تمام وقت: یعنی اوقات استراحت و فراغت و تفریح و درس را به گونه ای برنامه ریزی کند که وقتی برای فکر و خیال به مسائل جنسی و خود ارضایی نداشته باشد.
 3. جایگزین کردن عادت جدیدی به جای آن عادت بد: در مورد عادت به خود ارضایی باید در همان ساعاتی که انگیزه آن ایجاد می شود شخص به سراغ برنامه ی خاص از پیش تعیین شده برود مثل مسابقه علمی، ورزشی، هوشی، مطالعه کتاب جذاب و ...
 4. پرهیز از تنهایی: نباید در جای خلوت و تنها باشد و در اتاق بسته تنها نخوابد و موانعی ایجاد کند که نتواند خود ارضایی کند.
 5.باید به خود تلقین کند که می تواند این کار را ترک کند.
 6. پرهیز کامل از معاشرت و رفت و آمد با افرادی که دچار این عمل هستند زیرا صحبت کردن درباره ی این عمل زشت شخص را تحریک می کند.
 7. تقویت عمومی بدن و رژیم غذایی سالم؛ و از خوردن غذاهای تند مثل فلفل، پیاز و غذاهای که تره ... دارد پرهیز شود.
 8. خودداری از پوشیدن لباسهای تنگ و نرم و چسبیده به بدن؛ زیرا باعث تحریک می شود.
 9. از دست زدن به جاهای حساس بدن مثل آلت تناسلی و سینه ها پرهیز شود.
 10. استمداد از نیروی ایمان و عقاید مذهبی: با تمام وجود از خدا بخواهد تا از این عادت زشت نجات پیدا کند.
 11. هنگام خواب باید کاملاً حالت خواب آلودگی به او دست داده باشد و خسته باشد و تا احساس نیاز به خواب پیدا نکرده به رختخواب نرود و در موقع خوابیدن به رو نخوابد و جلوی بدن را روی زمین نباید قرار دهد که باعث تحریک جنسی می شود؛ زیرا رختخواب حساس ترین جا برای تحریک جنسی است.
 12. ورزش کردن؛ یعنی وقتی احساس فشار جنسی می کند به ورزش بپردازد یا ورزش را یک سرگرمی برای خودش قرار دهد.
 13. روزه گرفتن؛ پیامبر اسلام (ص) فرمودند ای گروه جوانان هر کسی از شما قدرت بر ازدواج ندارد روزه بگیرد که برای کنترل غریزه ی جنسی مفید است.[سفینة البحار، ج 2، ص 625] و راههای بسیار دیگری که هر شخص می تواند برای نجات از این اعتیاد بسیار مضر برای خودش فراهم کند. و در پایان باید دانست که این گناهی است که در ابتدا شاید برای شخص لذت بخش باشد ولی در آخر کار نتایج بسیار بدی دارد و از لذتهای معنوی بی بهره می شود. اما مهمترین درمان این اعتیاد ازدواج است باید گفت که انسان باید مواظب خودش باشد که گناه نکند و هر گاه خدا صلاح بداند اسباب ازدواج را فراهم می کند؛ زیرا خدا بهتر صلاح بندگان را می داند و لذا ممکن است چیزی از خدا خواسته شود و انسان حاجتی داشته باشد ولی خدا بهتر می داند که فعلاً صلاح و خیر و این بنده نیست که حاجت او را بدهد.
در مورد وسواس به نجاست و پاکی؛ نگران نباشید همین که احتمال می دهید نجاست انتقال نیافته باشد حکم به پاکی و عدم نجاست می شود هرچند شک داشته باشید، از نظر شرع مقدس، اصل بر طهارت اشیاء است. یعنى در هر موردى که کمترین تردیدى در نجس شدن آن براى شما حاصل شد، واجب است حکم به پاکی و عدم نجاست کنید و کسانى که داراى حساسیت نفسانى شدیدى در مورد نجاست هستند (به این افراد در اصطلاح فقهى وسواسى گفته مى‏ شود)، تنها در مواردى که نجس شدن یک شى‏ء را با چشمان خود ببینند، به‌طورى که اگر فرد دیگرى هم آن را ببیند، یقین به سرایت نجاست پیدا کند، فقط در این موارد باید حکم به نجاست کنند. استمرار اجراى این حکم در مورد افراد مزبور تا زمانى است که این حساسیت به‌طور کلى از بین برود.
موفق و پیروز باشید.