با سلام و سپاس از همراهی شما و آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما پرسشگر محترم در ماه مبارک رمضان!
همان گونه که می دانید هم روایات، و هم تجربه به ما ثابت کرده است که افراد به دین دوستانشان هستند و تأثیر آنها بسیار بالاست. تأثیر دوستی آنقدر زیاد است که برای شناختن افراد، اول به سراغ دوستان او می روند. اگر دوستان خوبی داشت این را نشانه خوبی فرد می دانند و اگر دوستان نابابی داشت این شخص را هم مانند آنان می پندارند.
 سعدی می گوید:
**تو اول بگو با کیان زیستی پس آنگه بگویم که تو کیستی**
در احادیث اسلامی، غالب مباحثی که می بینیم در باب دوری از دوستان ناباب است. این روایات انگار می خواهند این را به ما گوشزد کنند که اگر دوستی را منحرف دیدید از او دوری کنید نه اینکه در عین دوستی مواظب باشید که منحرف نشوید. روایات، تأثیرگذاری دوست را آنقدر زیاد می دانند که توصیه های آنها، به دوری جستن و فاصله گرفته از نوع بد آنهاست. به همین دلیل اگر امکان دوری جستن است سریعاً اقدام کنید و از آنها دور شوید. زیرا لطماتی که این دوستان به انسان می زنند شاید هرگز قابل جبران نباشد. البته مراد ما از قطع رابطه و جدا شدن، قهر کردن نیست. بلکه به گونه ای برخورد شود که در عین ارتباط، حریم ها رعایت شود و آنها متوجه شوند که شما به ادب در رفتار و گفتار اهمیت می دهید و حاضر نیستید به هر نوع رفاقتی تن بدهید و شخصیت انسانی خود را لگدکوب کنید. البته شاید در برخی موارد نیاز به این باشد که ارتباط خود را با آنها به صفر برسانید. که این البته بستگی به افراد دارد. بنابراین، هرچند در روایات و کلمات بزرگان تأکید بسیاری بر داشتن دوست شده ایم  امّا از طرفی دیگر ائمه (علیهم السّلام) به شدت انسان را از دوستی با افراد ناباب نهی می کنند؛ دوستان شما آینده ای تاریک خواهند داشت. کسانی که از این سن به سیگار و قلیان عادت می کنند وقتی بزرگتر می شوند اعتیاد برایشان عادی است. یا در گوشه زندان به دلیل جرم تجاوز و ... قرار می گیرند. پس قدر خودتان را بدانید.
بنابراین خدا را شاکریم که به شما توفیق داد از جمع دوستان ناباب جدا شده اید و ان شاء الله آینده ای روشن سرشار از موفقیت خواهید داشت.
در پناه قرآن و عترت باشید.

بیشتر بخوانید:
دوستی و دوست‌یابی‌های سالم از نگاه روایات و روانشناسان (1)