با سلام و احترام خدمت شما مادر محترم. از اینکه سوأال خود را با سایت راسخون در میان گذاشتید سپاسگزارم. ان شاالله صحبت هایم راهگشا باشد. بیان کردین "پسر ده ساله ای دارید که بسیار پرخاشگر هست و از شما و پدرش هم حساب نمی برد": در ابتدا لازم هست علت پرخاشگری پسرتان مشخص شود تا اقدام برای رفع آن کرد.
- آیا تنش و درگیری بین شما و همسرتان وجود دارد؟
- به نیازها و خواسته های پسرتان، در حد نرمال پاسخ می دهید؟
- برنامه های خشونت آمیز نظیر بازی های رایانه ای را زیاد مشاهده می کند؟
- آیا دوستان و همسالانی که با آن ها صمیمی هست، پرخاشگر هستند؟
- نکته ی بعد، من اینگونه برداشت کردم که سبک فرزندپروری شما سهل گیرانه هست یعنی پای بندی اعضا به قوانین و مقررات بسیار کم است. هر کس هر کاری که بخواهد می تواند انجام دهد. مثلا اینکه پسرتان از پدر و مادر خود حساب نمی برد، بی احترامی می کند، دست بزن دارد، نشان می دهد در خانه، در مقابل رفتارهای نامناسب فرزندتان، قاطعیت و اقتدار لازم وجود نداشته و رفتارهای پرخاشگرانه تقویت شده است و به خاطر این سبک تربیت، خودمهارگری در فرد شکل نمی گیرد و عدم توانایی در کنترل رفتار را دارد. دارای اتکای به نفس پایینی هستند، زود خشمگین و زود خوشحال می شوند، تکانشی و پرخاشگرند و در مقابله با فشارهای روانی دچار مشکل می شوند.
- بهترین سبک تربیتی مقتدرانه هست. در شیوه فرزندپروری مقتدرانه، کودک هم توجه و محبت کافی را دریافت می‌کند و رابطه عاطفی قوی بین فرزند و والدین هست، هم والدین کنترل به‌ موقعی روی رفتار فرزندان دارند و می‌توانند قوانین را در خانه پیاده کنند. در این شیوه فرزندپروری حد و مرزها رعایت می‌شود و فرزندان وارد حریم والدین نمی‌شوند زیرا می‌دانند اگر رفتار نامناسبی در خانواده داشته باشند، مشکلات و عواقبی برایشان خواهد داشت.
- اولین قدم برای رفع مشکلات رفتاری کودک، تقویت رابطه ی والد- فرزند هست. لازم هست حداقل یک ربع الی نیم ساعت، هر روز وقت با کیفیت به فرزندتان اختصاص دهید. و هر فعالیت یا بازی و حتی صحبتی که دوست داشت با او بگذرانید و در این مدت زمان امر و نهی و نصحیت و سرزنش ممنوع. فقط مثل دوست رفتار کنید.
- بعد از رابطه مطلوب، بحث الگودهی مناسب هست. یعنی خودمان الگوی مناسبی برای بچه ها یمان باشیم و والدین باید توجه داشته باشند در حضور بچه ها، خیلی مسائل را رعایت کنند چرا که بچه ها با آنچه می بینند تربیت می شوند. مثلا در حضور کودک با هم دعوا و جر و بحث نداشته باشیم.
- هماهنگی پدر و مادر در تربیت کودک بسیار مؤثر هست اگر کودک در مقابل یک رفتار، واکنش های متفاوتی از والدین خود ببیند و هر کدام در حضور کودک، رفتار همدیگر را نفی کنند، باعث می شود جایگاه پدر یا مادر خدشه دار شود و کودک از والدین خود حساب نبرد. بنابراین، شما و همسرتان باید از قبل، در مورد اینکه فرزندتان مجاز به انجام چه کارهایی است و چه کارهایی را نباید انجام دهد، و همچنین شیوه ی برخوردتان به رفتار بد کودک، همسو باشید.
- در مقابل رفتارهای نامناسب کودک لازم هست خیلی محکم و مقتدرانه بایستید که ناراحتی کاملا در چهره ی شما مشهود باشد، و به او بگویید حق همچین رفتاری را ندارد و پیامدهای رفتارش را به او گوشزد کنید. مثلا از فعالیت مورد علاقه اش محروم می شود و واقعا هم این کار را انجام دهید.
- برای اینکه انرژی کودک در جهت مثبت هدایت شود، لازم هست فعالیت بدنی داشته باشد که بخشی از هیجاناتش از طریق ورزش کردن، تخلیه شود. و در نهایت فراگیری مهارت های زندگی نظیر مهارت های ارتباطی، حل اختلاف، حل مسئله، مدیریت خشم...برای فرزندتان ضروری است و می توانید ایشان را تشویق به شرکت در این کارگاه که در مراکز مختلف مشاوره، پایگاه های بسیج، کانون های فرهنگی،..برگزار می شود، کنید.
با آرزوی موفقیت برای شما مادر گرامی

بیشتر بخوانید:
علل خشونت و پرخاشگری در کودک