سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون
از تغییر حالت خلقی خود سخن گفتید، و اینکه به جهت مشاهده چنین تغییراتی نگران شده اید که مبادا اختلال شخصیت داشته باشید. دوست عزیز، لازم بود که در مورد زمان شروع این وضعیت و مدت ادامه آن، شدت و اتفاقات مقارن و.. هم صحبت میکردید و اینکه این تغییر حالت در چه مواردی بیشتر نمود پیدا میکند. با توجه به تنها نکته ای که به آن اشاره داشته اید، نمیتوان به تشخیص رسید زیرا که تشخیص اختلالات نیازمند بررسی دقیق بالینی است. اما با در نظر گرفتن سن شما و با حدس اینکه این تغییر حالت مربوط به زمانهای قبل بوده و مسئله تازه ای نمی باشد، میتوان گفت که این تغییر حالات شما به دوران نوجوانی شما مربوط بوده است. منابع و مراجع روانشناسی رشد، سن 11-18 و یا 12- 19 سالگی را دوره نوجوانی میگویند. البته این دوره میتواند اندکی دیرتر یا زودتر هم شروع و یا به پایان برسد که به تفاوت های فردی و رشدی خود فرد برمیگردد.
دوره نوجوانی دوره پر فراز و نشیب و مملو از نوسانات است. سردرگمی از ویژگی های اصلی این دوره به نظر میرسد. نوجوان صبح عاشق است و ظهر فارغ. یک چیز را بسیار و بی حد دوست دارد و به دلایل نامعلوم به انزجار از آن میرسد. هم استقلال از خانواده را میخواهد و هم میخواهد مورد محبت و توجه ویژه خانواده قرار بگیرد. همه چیز را میخواهد و از همه چیز فراری است و... ، در یک کلمه، تکلیف خودش را با خودش نمیداند.
البته این نوسانات و تغییر روحیه و خلقیات، با پایان دوره نوجوانی و هویت یابی به اتمام میرسد و در واقع جای نگرانی نیست. لذا توصیه میکنم که اگر حس کردید که مسئله شما به تحولات دوران نوجوانی مرتبط است، پس نگرانی را از خود دور کنید و اگر مسئله را غیر از این ارزیابی میکنید، با توضیحات بیشتر و ارائه جزییات، در پیام بعدی از کارشناسان مشاور کمک بگیرید. نکته دیگر که به رفع نگرانی شما میتواند کمک کند این است که بروز اکثر اختلالات قبل از اتمام دوره نوجوانی، ممکن نیست.
شاد و سلامت باشید.

بیشتر بخوانید:
روانشناسی رشد نوجوانی