ناشناس

عذاب وجدان اذیتم می کنه؛ نمیدونم چیکار کنم؟

سلام خدمت شما بنده 27سال سن دارم و به شدت احساساتی هستم،همیشه دلم برای همه میسوزه و اگر رفتار اشتباهی مخصوصا با خانوادم داشته باشم عذاب وجدان خیلی خیلی اذیتم میکنه،خانوادم هم انگار عادت کردند که من همیشه اشتباها رو به گردن بگیرم و عذرخواهی کنم،خودم قبلا متوجه این موضوع نبودم ولی حالا همسرم میگه چرا هیچوقت از خودت دفاع نمیکنی و همیشه کوتاه میای؟انگار پدر و مادرم هم دوست دارن که همیشه من عذاب وجدان داشته باشم،تازه که عقد کرده بودم سر موضوعی با مادرم بد صحبت کردم،بعد متوجه شدم که پدرم باهام سرسنگین و قهر هست. وقتی باهاش صحبت کردم گفت که منو مادرت فهمیدیم تو از وقتی ازدواج کردی دیگه احترام ما رو نگه نمیداری و ما برات کمرنگ شدیم.حالا بعضی اوقات ناراحتیهایی پیش میاد که حق با منه و اگر پدر و مادر و خواهرم بودن من عذرخواهی میکردن ولی من نمیدونم حق ناراحت شدن دارم یا نه،اگه عصبانی بشم بعدش عذاب وجدان میگیرم که میتونستم توی خودم نگه دارم...نمیدونم رفتار درست چه رفتاریه؟با همسرمم همینطورم این منم که همیشه کوتاه میام.خیلی ممنون میشم کمکم کنید

شنبه، 13 بهمن 1397

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

ناشناس

عذاب وجدان اذیتم می کنه؛ نمیدونم چیکار کنم؟

ناشناس ( تحصیلات : لیسانس ، 27 ساله )

سلام خدمت شما
بنده 27سال سن دارم و به شدت احساساتی هستم،همیشه دلم برای همه میسوزه و اگر رفتار اشتباهی مخصوصا با خانوادم داشته باشم عذاب وجدان خیلی خیلی اذیتم میکنه،خانوادم هم انگار عادت کردند که من همیشه اشتباها رو به گردن بگیرم و عذرخواهی کنم،خودم قبلا متوجه این موضوع نبودم ولی حالا همسرم میگه چرا هیچوقت از خودت دفاع نمیکنی و همیشه کوتاه میای؟انگار پدر و مادرم هم دوست دارن که همیشه من عذاب وجدان داشته باشم،تازه که عقد کرده بودم سر موضوعی با مادرم بد صحبت کردم،بعد متوجه شدم که پدرم باهام سرسنگین و قهر هست. وقتی باهاش صحبت کردم گفت که منو مادرت فهمیدیم تو از وقتی ازدواج کردی دیگه احترام ما رو نگه نمیداری و ما برات کمرنگ شدیم.حالا بعضی اوقات ناراحتیهایی پیش میاد که حق با منه و اگر پدر و مادر و خواهرم بودن من عذرخواهی میکردن ولی من نمیدونم حق ناراحت شدن دارم یا نه،اگه عصبانی بشم بعدش عذاب وجدان میگیرم که میتونستم توی خودم نگه دارم...نمیدونم رفتار درست چه رفتاریه؟با همسرمم همینطورم این منم که همیشه کوتاه میام.خیلی ممنون میشم کمکم کنید

مشاور: خانم قربانی

من هم عرض سلام و خداقوت دارم خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون
از انفعال و شدت نرمش خود در مقابل دیگران مخصوصا والدین و همسرتان سخن گفتید و گویا ادامه این وضعیت برای شما ازارنده شده است و به دنبال تغییر این رفتار خود هستید. همیشه مقصر دیدن خود سبب از بین رفتن اعتماد به نفس و در ادامه عزت نفس می شود. احساس ناتوانی، شکست، دوست نداشتنی بودن، داشتن کوهی از غم بی لیاقتی و احساس بی ارزشی در دل، و... همه و همه در نهایت از شما فردی ضعیف، سرکشته و بی دفاع میسازد که هیچگاه به حقوق انسانی خود نرسیده و کمترین خواسته هایش هم پامال شده است. چنین فرایندی سبب میشود که فرد در دام افسردگی بیفتد و شاید با انفجار ناگهانی خشمش ان هم به صورت نامناسب زبان به اعتراض بگشاید که البته این اعتراض با ان همه شدت، برای کسی قابل درک نخواهد بود.
به نظر میرسد که از کودکی خود را مطیع نشان داده و بابت همین اطاعت تشویق شده اید. و در صورت مخالفت، اعتراض یا دنبال کردن میل خود اگر برخلاف نظر والدین تان باشد، تنبیه نصیب تان شده است. اگر حدس من درست باشد، این وضعیت شخصیت انفعالی و وابسته از شما ساخته است. البته این در حد یک فرض است و باید به صورت بالینی بررسی گردد و برای درمان هم با توجه به شدت باورهای منفی در وجود شما، با مهارت اموزی باورهای صحیح جایگزین میشود. در هر حال شما ابتدا نیاز به بررسی روانشناختی دارید و اموزش مهارت جرات ورزی. در این اموزش شما یاد خواهید گرفت که حق خود را دنبال کنید بدون اینکه حقوق دیگران را نادیده بگیرید. نه گفتن و عدم پذیرش بی چون و چرای عقاید و دستورات دیگران برای شما عادی میشود و دیگر دچار عذاب وجدان نخواهید شد. با توجه به شدت غلبه افکار سازش پذیرانه در وجود شما، تسلط افکار والدین در ذهن تان، شکنندگی بیش از حد، نیاز است که قبل از هر اموزشی، حتما از مشاور کمک بگیرید. این کار سبب میشود با اسیب کمتر و به شیوه اصولی و اساسی تر بر این عادات خود غلبه نمایید. در حال حاضر مطالعه کتب مرتبط با اموزش مهارتهای زندگی و ابراز وجود، میتواند زمینه ذهنی خوبی برای تغییر در شما ایجاد نماید. در ادامه بنده و همکارانم نیز در خدمت شما هستیم.
شاد و سلامت باشید.