سلام و درود بر شما همراه گرامی سایت راسخون.
پیام تان را خواندم. سرنوشت خاصی داشتید. زمانی که از دید شما به ان نگریستم، به شما حق دارم که ذهن بهم ریخته ای داشته باشید. گفتید که نیاز به مشاوره دارید، این فکر قابل تقدیر است زیرا که مشورت کار عقلا ست. حتما این امر را در تمامی ابعاد زندگی تان مدنظر داشته باشید. در پاسخ به مطالبی که ذکر کردید، باید بگویم که انچه سبب ازار شماست، چیزی نیست که در حیطه اختیار یا نقش افرینی و رابطه شما باشد. یعنی اینکه ارتباطات پدرتان با هر فردی اعم از مادر اصلی و یا هر فرد دیگری برای شما قابل ورود نیست. این مسئله به پدرتان و نهایتا نامادری تان مرتبط است البته امیدوارم که نامادری تان از ان اطلاع نیابد. پس سعی کنید این مطلب را از حافظه خود پاک کرده و وانمود کنید که ان را نمیدانید. به نظر میرسد، انچه که شما را ازار میدهد سختی ها و بی مهری هایی است که در دوران کودکی متحمل شده اید، بی بهره بودن از والدین اصلی و پس از ان ناسازگاری مادرتان و قطع رابطه اش. شاید یاداوری همین دردهاست که دوست ندارید خانواده کنونی تان انسجام خود را از دست بدهد. به شما حق میدهم که نتوانید سختی هایتان را فراموش کنید اما اکنون چاره ای ندارید که ان را نادیده بگیرید و فقط در حریم ارتباطی خود گام بردارید .
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.