با سلام و احترام. در مورد با متن زیر که مربوط به تاریخ طبری هست سوالی پیشامد کرد: هلال بن یساف گوید: ابن زیاد گفته بود از واقصه تا راه شام و تا راه بصره را ببندند و نگذارند کسى بیاید و کسى برود. حسین بیامد و از چیزى خبر نداشت تا بدویان را دید و از آنها پرسش کرد که گفتند: «نه، به خدا چیزى نمى‏دانیم جز اینکه نمى‏توانیم داخل یا خارج شویم.» گوید: پس به طرف راه شام روان شد، به طرف یزید، اما در کربلا سواران به او رسیدند که فرود آمد و به خدا و اسلام قسمشان داد.» گوید: ابن زیاد عمر بن سعد و شمر بن ذى الجوشن و حصین بن نمیر را سوى وى فرستاده بود، حسین به خدا و اسلام قسمشان داد که او را پیش امیر مؤمنان ببرند که دست در دست وى نهد.» گفتند: «نه، باید تسلیم ابن زیاد شوى.» گوید: از جمله کسانى که سوى حسین فرستاده بود، حر بن یزید حنظلى نهشلى بود که سرگروهى سوار بود و چون سخنان حسین را بشنید گفت: «چرا گفته اینان را نمى‏پذیرید؟ به خدا اگر ترک و دیلم چنین مى‏خواستند، روا نبود که نپذیرید،» اما نپذیرفتند مگر آنکه تسلیم ابن زیاد شود. گوید: پس حر سر اسب خویش را بگردانید و سوى حسین و یاران وى رفت که پنداشتند، آمده با آنها جنگ کند و چون نزدیک آنها رسید، سپر خویش را وارونه‏. کتاب تاریخ طبری/ترجمه،ج‏۷،ص:۲۹۷۹ بخشی که نقل قول از امام حسین هست که قسم میدهند که او را پیش امیر مومنان ببرند!!! که دست در دست وی بنهند !!!!چگونه توجیه یا تعبیر میشود؟ با تشکر