ناشناس

چیکار کنیم که کودکمون از مهد و پیش دبستانی گریزان نباشه؟

سلام خسته نباشید. خواهری دارم ۵ساله. امسال فرستادیم پیش دبستانی. تا به حال مهد کودک نفرستاده بودیمش. الان چند روزی که رفته میگه من نمیخوام برم. دوست ندارم و خیلی بهانه میگیره .چکار کنیم که با خوشحالی بره و دیگه بهانه گیری نکنه و آموزشهایی که بهش میدن رو به خوبی یاد بگیره؟ و بعدا در دوران مدرسه و کلاس اول هم این مشکل پیش نیاد؟ متشکرم
يکشنبه، 7 مهر 1398
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

ناشناس

چیکار کنیم که کودکمون از مهد و پیش دبستانی گریزان نباشه؟

ناشناس ( تحصیلات : دیپلم ، 19 ساله )

سلام خسته نباشید. خواهری دارم ۵ساله. امسال فرستادیم پیش دبستانی. تا به حال مهد کودک نفرستاده بودیمش. الان چند روزی که رفته میگه من نمیخوام برم. دوست ندارم و خیلی بهانه میگیره .چکار کنیم که با خوشحالی بره و دیگه بهانه گیری نکنه و آموزشهایی که بهش میدن رو به خوبی یاد بگیره؟ و بعدا در دوران مدرسه و کلاس اول هم این مشکل پیش نیاد؟ متشکرم


مشاور: خانم ضیایی

سلام و احترام خدمت شما پرسشگر گرامی. بیان کردید" خواهر 5 ساله ای دارید که امسال به پیش دبستانی رفته است و خیلی بهانه می گیرد": با توجه به اینکه کودک تا به حال، جدایی از محیط خانه را تجربه نکرده است و روزهای اول هست که وارد یک محیط جدید شده، بهانه گیری و بی تابی او تا حدی طبیعی است و نیاز به زمان دارد خودش را با این فضا سازگار کند.
- در خانه او را با بازی‌ ها و فعالیت‌های به روز جامعه و مناسب سن کودک آشنا کنید تا هنگام حضور او در پیش دبستانی و یا محیط ناآشنا با حجم وسیعی از اطلاعات ناشناخته روبه‌رو نشود. با این کار به او حس اعتماد به نفس و قدرت حضور بدون ترس در اجتماع را هدیه دهید و فشار ترس از ندانسته‌ها را در او کاهش دهید.
- او را در کشف توانمندی‌ها، نقاط قوت و علایقش یاری کنید. به‌ عنوان مثال اگر او در نقاشی استعداد دارد او را به گروه‌های کاردستی و نقاشی سوق دهید. لذت‌ها و علایقش را به دقت مورد ارزیابی قرار دهید تا بتوانید بهترین فرصت‌های حضور در صحنه‌های اجتماعی را برای او فراهم کنید.
- بسیار مشاهده شده اغلب کودکانی که تمایل به پیش دبستانی ندارند، در زمینه برقراری و ایجاد روابط اجتماعی نیز بسیار ضعیف‌ تر از همسالان خود هستند. بنابراین انتظار می رود بعد از بهبود مهارت های ارتباطی کودکتان، بهانه گیری های کودک حل شود. وقتی کودک توانایی برقراری با همسن و سال هایش را داشته باشد، وابستگی اش به خانواده کمتر می شود. به او سلام کردن و طریقه ی دوستی را آموزش دهید. سعی کنید در هر فرصت مناسبی که با فرزندتان هستید، بهانه یا دلیلی برای گفت و گو با دیگران به وجود آورید. مثلا اگر در پارکی می روید خوراکی به دست دخترتان دهید و بگویید به کودکی که آنجاست تعارف کند. بعد اسمش را بپرسد، از او بخواهد با او بازی کند. البته بهتر است از قبل در منزل چنین تمریناتی را با هم داشته باشید که کودک زمینه ی قبلی در ذهنش ایجاد شده باشد.
- جدایی را برای او به نمایش در آورید، تعدادی از کودکان اگر با استفاده از اسباب بازی هایشان و از طریق انواع بازی ها جدایی برایشان به تصویر کشیده شود به تدریج در مواجهه با انواع جدایی ها احساس آرامش بیشتری می کنند. مثلا می توان در منزل این نقش را بازی کرد که کودک می خواهد به مدرسه می رود و به اتاق دیگری می رود و بعد از چند دقیقه شما با آغوش باز به استقبالش می روید و درباره ی دوستانش، معلم، کارهایی که در مدرسه انجام دادن سوال می پرسید. این گونه کودک یک پیش زمینه ی مثبت، از محیط مدرسه در ذهنش نقش می بندد. و در نهایت، چنانچه بهانه گیری و اضطراب کودک ادامه داشت، حتما به روانشناس مراجعه کنید.
موفق و پیروز باشید.



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.