سلام و عرض ادب خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
همسرتان خواستار فرزنداوری ست اما به دلیل حساسیت بالای ایشان و عدم همراهی در امور فرزندان، موافقت با این قضیه برایتان سخت است.
دوست عزیز، تربیت فرزند نیازمند همراهی هر دو والد است و اگر قرار باشد تمام مسئولیت بر دوش یک والد قرار بگیرد، حتما مشقت او را افزایش میدهد مخصوصا که حساسیت وسواس گونه نیز، سبب تنش میان همسران میشود و این مراقبت ها مانع رشد صحیح فرزندان میشود. با توجه به بحران جمعیت و سیاست های شوم فرهنگی غربی و لزوم توجه مسلمانان‌ به افزایش جمعیت، توصیه میکنم جهاد گونه با این مسئله برخورد نموده و با توسل به ائمه و توکل به خدا، برای این کار اقدام‌کنید. در این راستا، در نشستی صمیمی با همسرتان، در ابتدا پیشنهاد همسرتان را با روی گشاده بپذیرید و لزوم افزایش فرزند و اثار ان را تایید کنید. در گام بعدی، با لحنی مناسب و پیشنهاد گونه عنوان کنید که تربیت فرزندان نیاز به همراهی دارد و بهترین همراه شما فقط همسرتان خواهد بود. در ادامه از آثاری که این‌همراهی میتواند داشته باشد سخن بگویید و پیشاپیش از کمکی که خواهد داشت، تشکر کنید.
از مواردی که سابقا حتی به صورت اندک به شما کمک کرده، بسیار تعریف و تمجید کنید و احساسی که در شما ایجاد شده را با اب و تاب بیان نمایید و بگویید که چقدر نیاز به تکرار ان کمک ها دارید. به همسرتان بگویید که اگر این همراهی و کمک را داشته باشید، حتما به تعداد بیشتر فرزندان فکر خواهید کرد. در مورد لزوم تربیت شایسته فرزند صحبت کنید و بگویید که مشاوران تربیتی تا چه حد به ازادی فرزند در دوران رشد و اثر ان در رشد و خلاقیتش اصرار دارند و به صورت کوتاه به محدودیتی که به لحاظ حساسیت همسرتان برای فرزندان بوجود می اید اشاره کنید. به همسرتان بگویید که کاهش این حساسیت نشان دهنده علاقه اش به شما خواهد بود. در ادامه به همسرتان فرصت دهید که اندکی تامل کند و سپس نظر خود را بیان کند، و اگر در او نرمشی مشاهده کردید، به او پیشنهاد دهید که برای مقدمه سازی تربیت بهتر فرزندان بعدی و کنونی، با هم نزد مشاور خانواده بروید. مشاور میتواند با ارائه راهکارهایی به همسرتان کمک کند که از وسواس خود بکاهد و شما کمتر اذیت شوید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.