ناشناس
از کجا ترنس بودن را تشخیص دهیم؟
دخترم ۲۵ سالشه و الان اومده و به ما میگه که ترنس و دچار عدم تشخیص هویت خودشه، پدرش توی بچگی همه ش بهش میگفت که باید مستقل باشی و من دخترم رو پسروار بزرگ میکنم. اون خیلی علاقه به پوشیدن دامن نداشت و همیشه اسپرت میپوشید. اما توی مهمونی ها دامن هم پوشید. توی دوران دبیرستان خواست که ابروهاش رو برداره و آرایش هم میکرد. تا اینکه ۴ سال پیش که دانشگاه یه شهر دیگه قبول شد و زندگیش رو به تنهایی ادامه داد، بخاطر دوری شهری که قبول شده بود کم به ما سر میزد و الان فهمیدیم این ۴ سال هم همیشه با لباس پسرونه ظاهر میشده و توی اون شهر در واقع داشته با حالات یه پسر رفتار و زندگی میکرده. سوالم اینه که ممکنه که اون بخاطر این حس خوبی که به استقلال و آزادی مردها داره مخصوصا این حس مثبتی که اطرافیان بهش میدن که تو از پس کارهات برمیای و مردونه همه مشکلاتت رو حل میکنی و این جور تاییدها، حس کنه که دختر نیست و پسره و اینکه باید به چه تخصصی برای تشخیص و درمان مراجعه کنم و اینکه آیا واقعا میشه اون رو به دختر بودن واقعی خودش برگردوند؟ چون من به عنوان یه مادر هیچوقت همچنین چیزی احساس نکردم. اون واقعا احساساتیه و هیچ نشانی از یه پسر نداره مگر حس استقلال شدید و پوشش پسرونه.
مشاور: خانم کرمانی
سلام دوست عزیز" سپاس از اعتماد شما به راسخون، امیدوارم این پاسخ بتواند راهگشای شما باشد.
مادر عزیز می توانم نگرانی شما برای فرزندتان را درک کنم و حدس بزنم چقدر این موضوع ذهن شما را درگیر کرده است ، اما آنچه شما بیان کردید را به دقت خواندم اما این بیشتر تفکر ترنس است و اصولا خود فرد آن را ندارد. بیشتر از سمت اطرافیان به فرد القا می شود بخصوص اگر فرد شخصیتی داشته باشد که زیاد تحت تاثیر دیگران قرار می گیرد. بنابراین بیشتر در این القائات غرق می شود اما شرط ترنس بودن صرفا لباس پسرانه پوشیدن نیست بلکه این افراد علایم را در سنین کمتر حدود 18 سالگی نشان می دهند و این افراد گرایشات جنسی دارند و حتی از لحاظ هورمونی هم مشکلاتی پیدا می کنند و... . اما در مورد مسئله شما تشخیص من این است که بیشتر نگرانی و اضطراب شما است و شاید این مسئله را بیش از حد بزرگنمایی می کنید، با این حال توصیه من به شما این است که به هیچ عنوان این نگرانی خود را به دخترتان باز گو نکنید. زیرا ممکن است باعث اشتغال ذهنی او شود و حتی او را به سمت این گرایشات سوق دهد و او را علاقه مند و کنجکاو کند. اما می توانید سعی کنید به طور غیر مستقیم او را به فعالیتهای زنانه و جمع های دخترانه سوق دهید و در نهایت اگر خیلی نگران بودید می توانید به یک روانشناس در زمینه اضطراب و افسردگی مراجعه کنید تا به طور حضوری از شما یک شرح حال کامل بگیرند. اما دقت کنید برای بار اول حتما خودتان تنها مراجعه کنید، شاید اصلا موضوع جدی نباشد و نیازی به حضور دخترتان نباشد.
امیدوارم موفق و عالی باشید
