با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
در ابتدا فوت پدرتان را تسلیت می گویم و از خداوند منان، رحمت را برای ایشان و صبر و اجر را برای شما درخواست میکنم. اشاره کردید به ناسازگاری رفتاری با مادرتان و گفتید که به دنبال راه حل هستید.
دوست نازنینم، این درخواست شما نشان دهنده درایت شماست و حتما این درایت و تعقل میتواند در ادامه مسیر و پیاده کردن و ساختن راه حلها، به شما کمک کننده باشد. پیشنهاد میکنم در وضعیت کنونی ابتدا، احساس تلخی و غم نبود پدر را در خود بپذیرید و توجه کنید که آشفتگی و بی حوصلگی در چنین شرایطی طبیعی ست و همین مطلب زمینه تشدید ناسازگاری شما را فراهم میسازد. پس از ان اندکی در باب نوجوانی مطالعه نمایید و اگاهی خود را از خصوصیات دوره رشدی تان افزایش دهید. خواهید دید که نوجوان به دلیل استقلال طلبی، خودبخود در مقابل خانواده می ایستد و یا انها را به مقابله می کشاند تا بزرگ‌ شدن خود را به آنها ثابت کند. مخصوصا اگر والد یا والدین کنترل گر هم باشند، و همین نیز میشود زمینه ای برای لجبازی و اختلاف شما با مادرتان. در ادامه به این توجه کنید که مادر شما مهربان ترین فرد برای شماست و چون دغدغه تربیت صحیح شما را دارد، بسیار نگران‌ شماست‌ و ناخوداگاه بیشتر از هر فردی به شما به اصطلاح گیر میدهد و یا غر میزند. دغدغه او قابل دفاع است. اما شاید عدم اطلاع او از اصول تربیتی نوجوان و داشتن مشکلات شخصی اجازه نمیدهد تا رفتار مورد دلخواه شما را بروز دهد. پیشنهاد میدهم در این زمان که او نیز همانند شما تنهایی و بی پناهی را تجربه میکند، او را درک کنید و مادرتان را همانگونه که هست دوست بدارید. همین پذیرش و محبت و اگاهی و درایتی که در خود نشان دادید، سبب میشود که بتوانید همراهی مناسبی با مادرتان داشته باشید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.