ج: اضطراب، نوعي بي‏قراري دروني است که از ترسي مبهم يا وحشتي نامعين سرچشمه مي‏گيرد. کودک از درون ناآرام است؛ زيرا از پديده‏اي مبهم و نامشخص وحشت دارد؛ اما ترس، واکنشي در برابر محرک‏هاي معين است؛ براي مثال، کودک از تاريکي و حيوان مي‏ترسد و خود تاريکي و حيوان براي او ترس‏آور است. از توالت مي‏ترسد؛ زيرا فضا و منفذي که در آن قرار دارد، برايش ترس ايجاد مي‏کند؛ اما از امتحان اضطراب دارد. خود امتحان ترس ندارد. رفتن به جلسه‏ي امتحان و نشستن روي صندلي و پاسخگويي به چند پرسش، مثل قرار گرفتن در تاريکي يا کنار حيوان نيست که ترس دارند؛ بلکه عواقب مبهم اين امتحان، او را دچار اضطراب مي‏کند که اگر در امتحان موفق نشوم، چه خواهد شد! اگر نمره‏ي خوبي نگيرم، پدر و مادرم با من چه برخوردي خواهند کرد و معلم و دوستانم چه خواهند گفت و....