مصطفی
سلام 1- منظور از اذن تکوینی خداوند چیست؟ 2- چرا ما به ائمه توسل می کنیم؟ خواهشاً در اسرع وقت جواب...
سلام
1- منظور از اذن تکوینی خداوند چیست؟
2- چرا ما به ائمه توسل می کنیم؟
خواهشاً در اسرع وقت جواب دهید ؟
مشاور: hassan najafi
مخاطب گرامي 1. اراده و اذن الهي هريك به دو نوع تكويني و تشريعي تقسيم ميگردد اراده و اذن تكويني مربوط به هستي اشيائي است كه از طريق قوانين و سنتهاي حاكم بر آن تحقق مييابد مثل اينكه ميگوئيم اراده خداوند چنين بوده است كه مرگ فلان شخص در فلان تاريخ برسد يا اينكه معجزه پيامبر با اذن خدا انجام گرفته است. و اما اراده و اذن تشريعي مربوط به دستورات و بايد و نبايدهاي الهي است انسان ممكن است با اراده خود آن را انجام دهد يا مخالفت كند مثل اينكه ميگوييم اراده خدا چنين است كه انسان نماز بخواند و يا خداوند اذن داده است كه انسان از گوشت گوسفنداستفاده كند. 2. توسل در لغت؛ به معناي تمسك جستن به وسيلهاي براي نيل به مقصود است. از آنجا كه خداوند، جهان هستي را بر اساس نظام اسباب و مسببات قرار داده است و فيض خود را تنها از طريق مجاري و اسباب اعطا ميكند «أبي الله ان يجري الاشياء الاّ بالاسباب» ؛ (بحارالانوار، ج 2، ص 90). انسان براي رسيدن به مقصود خويش، بايد به اسباب و وسايط متوسّل شود؛ مثلاً اگر بخواهد زمين خشك و بايري را تبديل به مزرعهاي سر سبز و يا باغي آباد كند، بايد زمين را شخم بزند، نهال يا دانه و بذر درون زمين بكارد، به موقع كود و آب بدهد، به اندازه لازم سم پاشي كند و... اگر ميخواهد به طبقه دوم يا سوم يك ساختمان برسد، بايد از پلههاي آن بالا رود، يا سوار آسانسور يا پله برقي شود و همين طور در ساير كارهاي روزمره زندگي، انسان به اسباب و وسايل براي رسيدن به مقصود خود تمسّك و توسّل ميجويد. بر اين اساس، توسّل لازمه زندگي انسان در جهان هستي است؛ جهاني كه بر آن قانون اسباب و مسببات حكمفرما است. بنابراين، خداوند - كه هستي عالم از او است و ادامه هستي و هر حركت، نيرو و تغييري وابسته به او و ناشي از فيض او است - خود براي اعطاي فيض خويش، مجاري و اسبابي را قرار داده است. بر همين اساس، خداوند اموري را به عنوان اسباب و وسايل در جهت تقرب ونزديكي به درگاه خويش و برآمدن حاجات، قرار داده است و ما را امر به توسّل به آن امور كرده است: «يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله و ابتغوا اليه الوسيله» اي مؤمنان: پرواي الهي داشته باشيد و به سوي او وسيله تحصيل كنيد (مائده / 35). با توجه به اطلاق كلمه «وسيله» آيه شريفه، اين كلمه معنايي وسيع و گسترده دارد و شامل هر آنچه كه صلاحيت نزديك كردن انسان به پيشگاه خداوند را دارد، ميشود. همچنان كه نماز و روزه، احسان به يتيم، دستگيري از مستمندان، خدمت به خلق خدا و... وسيله تقرب به خداوند هستند؛ استمداد به ارواح مطهر پيامبران و اولياي الهي نيز وسيله تقرب به خداوند است كه در روايات و سيره معصومين (عليهم السلام) بر آن تأكيد شده است. پيامبر اكرم (صلي ا... عليه و آله) به شخصي نيازمند - كه به ايشان مراجعه كرده بود - شيوه توسل را ياد ميدهد: «اللهم اني اسألك و اتوجه اليك بنبيّك نبي الرحمه...» ؛ (سنن ابن ماجه، ج 1، ص441؛ مسند احمد بن حنبل، ج 4، ص 138؛ الجامع الصغير سيوطي، ص 59). و روايات بسيار زيادي كه در اين زمينه وارد شده است. بنابراين، حقيقت توسل به اولياي الهي، تمسك به اسباب و وسايل قرب به خداوند است. تمسك به اولياي الهي، به معناي اعتقاد به استقلال آنان از خداوند، در تأثير گذاري و برآمدن حاجات نيست؛ بلكه توسل به اولياي الهي، همراه با اين اعتقاد است كه تنها خداوند است كه مستقل و بي نياز از غير، در عالم هستي تأثير ميگذارد. غير از او، تأثيرگذاري همه اسباب و وسايل، تحت قدرت و اراده و خواست خداوند و متكي به آن خواهد بود. با توجه به حقيقت توسّل ضرورت آن آشكار ميشود؛ زيرا عالم هستي بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار است و تمسك به اسباب و وسايل، براي نيل به مقصود و تحصيل كمالات مادي و معنوي، لازمه اين نظام است و خداوند نيز انسان را در جهت كسب كمالات معنويو قرب به درگاه خويش، امر به تمسك به وسايل؛ يعني، امر به توسل كرده است. در اين راستا، علاوه بر اعمال صالح و نيك مثل انفاق به مستمندان خدمت به خلق خدا، برآوردن نيازهاي همنوعان و عباداتي همچون نماز و روزه - كه مورد رضايت خداوند و به منظور تقرب به درگاه الهي تشريع شده است - ميتوان به انسانهاي پاك و معصوم و وارستهايكه مرضي خداوند و از مقربان درگاه الهياند، (همچون انبياي الهي و به ويژه پيامبر خاتم و ائمه معصومين(ع)) توسل جست. در حقيقت توسل به اولياي الهي، به معناي واسطه (و سبب) قرار دادن آن انسانهاي پاك و مقرب درگاه الهي و طلب دعاي خير آنان در حق متوسّلاناست. گفتني است علت اين كه خداوند به پيامبران و اولياي الهي، چنين نقشي را داده تا مردم به آنان به عنوان واسطه و سبب بنگرند، اين است كه اوّلاً خداوند، با اين كار، اولياي خود را در كانون توجه و اقبال مردم قرار دهد تا در عمل، مردم با مراجعه به آنان و الگوگيري از آنان، بهطريق هدايت و سعادت دست يابند. ثانيا از آن جا كه اولياي الهي، انسانهايي مثل خود ما هستند، خيلي زود و راحت ميتوانيم با آنان رابطه عاطفي و نزديك برقرار ميكنيم و همين ارتباط سريع، ما را به اين اسوهها نزديك ميكند و ما را در معرض هدايت آنان قرارميدهد. اين سوال توسط فرهنگسراي پرسش پاسخ داده شده است . www.porsesh.ir