مخاطب گرامی داشتن مرجع تقلید برای کسی که مجتهد نیست واجب بوده و در صورتی که مرجع تقلید نداشته باشد اعمالش مقبول نیست و حتماً باید مرجع تقلید انتخاب نماید. اما در مورد اطمینان از صحت اعمالی که در گذشته بدون داشتن مرجع تقلید انجام داده است باید بعد از انتخاب مرجع تقلیدش نظر او را در این زمینه جویا شود. اما در مورد انتخاب مرجع تقلید باید بگوییم که: باید براساس ملاک و معیار باشد. براساس نظر اکثریت قریب به اتفاق فقها بنابر احتیاط واجب باید از شخص اعلم تقلید کرد. شخص باید در میان مراجع، از شخصی که از دیگر مراجع اعلم تر می باشد تقلید کند و مجتهد اعلم را از 3 راه می تواند بشناسد: اول آنکه خود انسان یقین کند، مثل اینکه از اهل علم باشد و بتواند مجتهد اعلم را بشناسد. دوم آنکه دو نفر عالم عادل که می توانند مجتهد اعلم را تشخیص دهند مجتهد بودن یا اعلم بودن کسی را تصدیق کنند به شرط آنکه دو نفر عالم عادل دیگر با گفته آنان مخالفت ننمایند. سوم آنکه عده ای از اهل علم که می توانند مجتهد و اعلم را تشخیص دهند و از گفته آنان اطمینان حاصل می شود اجتهاد و اعلم بودن کسی را تصدیق کنند. پس باید روشن شده باشد انتخاب مرجع باید بر اساس اعلم بودن باشد نه بر اساس اینکه کدام راحت تر است. در مورد راه سوم؛ در حال حاضر، حدود 70 نفر از علما و فضلای حوزه علمیه قم؛ چند نفر از مراجع تقلید که شرایط مجتهد را دارا هستند معرفی نموده اند که از هر یک از آنها می توان تقلید نمود و انتخاب آن شخص صحیح خواهد بود انشاءا.... این چند نفر عبارتند از: آیت ا... خامنه ای، آیت ا... زنجانی، آیت ا ... مکارم شیرازی، آیت ا... وحید خراسانی، آیت ا...سیستانی، آیت ا...صافی گلپایگانی. لازم نیست پس از انتخاب مرجع حتماً کتاب ایشان را داشته باشید همین که نظراتشان را بدانید کافیست البته اگر رساله ی ایشان را داشته باشید به هنگام مواجه با پرسش های شرعی خود به راحتی از نظر ایشان مطلع می شوید. در رساله 6مرجع صفحه ی 27 آمده اگر مکلف مدتی اعمال خود را بدون تقلید انجام دهد در صورتی اعمال او صحیح است که بفهمد به وظیفه ی واقعی خود رفتار کرده است، یا عمل او با فتوای مجتهدی که وظیفه اش تقلید از او بوده یا با فتوای مجتهدی که فعلاً باید از او تقلید کند مطابق باشد. پس نگران نباشید و اعمالی را که انجام داده اید را بیهوده ندانید.و به وظایف خود عمل نمائید. خداوند می‏فرماید: (البته نماز بر مؤمنان به طور حتم فرض و واجب شده است). (عنکبوت، آیه 44) وجوب نماز یکی از ضروریات دین مقدس اسلام و فریضه‏ای بزرگ و وظیفه‏ای سنگین در این آیین پاک است. خواندن نماز، شرط قبولی سایر اعمال و عبادت‏ها است: (نماز پایه دین است، اگر مورد قبول واقع شد، سایر عبادت‏ها هم قبول می‏شود، ولی اگر پذیرفته نشد، سایر اعمال نیز پذیرفته نخواهد شد). (بحار الانوار، ج 10، ص 394) ترک نماز و یا سبک شمردن آن، آثار و نتایج شوم فراوانی دارد؛ حضرت رسول در این باره می‏فرماید: (هر کس نماز را سبک بشمارد، دچار پانزده بلا می‏شود شش بلإ؛ در دنیا و سه بلا در هنگام مرگ و سه بلا در قبر و سه بلا و عقوبت هنگامی که از قبر بیرون می‏آید: اما آنچه در دنیا به آن دچار می‏شود. اول، خداوند برکت را از عمر او برمی دارد. دوم، خداوند برکت را از روزی‏اش بر می‏دارد. سوم، چهره خوبان از او گرفته می‏شود. چهارم، کار نیک وی دیگر پاداش نخواهد داشت. پنجم، دعایش به اجابت نمی‏رسد. ششم، از دعای خوبان بهره‏ای نخواهد داشت. اما آنچه در هنگام مرگ به آن دچار می‏شود: اول، آن که با ذلت و خواری می‏میرد. دوم، گرسنه از دنیا می‏رود. سوم، تشنه می‏میرد. اما آنچه در قبر گریبانش را می‏گیرد: اول، آن که خداوند ملکی را در قبر وی می‏گمارد، تا او را شکنجه کند. دوم، قبر وی تنگ خواهد گرفت. سوم، درون قبر وی تاریک خواهد بود. اما آنچه در قیامت هنگام برخاستن از قبر به آن دچار می‏شود: اول، آن که خداوند فرشته‏ای بر او می‏گمارد تا وی را با صورت بر زمین بکشد، در حالی که مردم نظاره می‏کنند. دوم، با وی محاسبه سختی خواهد داشت. سوم، هرگز خداوند به وی نظر رحمت نمی‏افکند و تطهیرش نمی‏کند و عذاب دردناک و سختی در انتظار او است). (مستدرک الوسائل، ج 1، ص 171 - 172) در روایت دیگری آمده است: عبید بن زرارة می‏گوید: از امام صادق (ع) پرسیدم: گناهان کبیره کدام اند؟ آن حضرت فرمود: گناهان کبیره در نوشتار علی‏بن ابی طاب (ع) هفت چیز است: کفر به خداوند، کشتن انسان، عاق پدر و مادر شدن، ربا گرفتن، خوردن مال یتیم به ناحق، فرار از جهاد و تعرب بعد از هجرت. عبید می‏گوید: از امام پرسیدم: یک درهم از مال یتیم خوردن، بزرگ‏تر است یا ترک نماز؟ حضرت فرمود: ترک نماز. عرض کردم: شما ترک نماز را از گناهان کبیره به حساب نیاوردید. حضرت فرمود: اولین گناه کبیره چه بود؟ عرض کردم: کفر به خداوند. فرمود: شکی نیست که تارک نماز کافر است. (وسائل الشیعه، ج 11، ص 254) اما دلیل عقوبت فراوان برای ترک نماز چیست؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش باید اهمیت نماز را در نظر گرفت، باید اول دانست که چرا این همه برای اقامه نماز سفارش شده؟ اگر اهمیت و جایگاه نماز در بین سایر عبادات معلوم شود آنگاه معلوم خواهد شد که چرا این قدر عقوبت برای ترک نماز قرار داده شده. آن هدفی که خداوند پیامبران را جهت آن مبعوث نموده که همانا سعادتمند شدن انسانها است در این دنیا و به تبع آن در آخرت این هدف حاصل نمی‏شود مگر این که آن دستوراتی که از طرف خداوند صادر شده عملی شود و نماز تنها عبادتی است که خلاصه و در بردارنده تمام دستورات است چرا که در نماز است که حقوق مردم رعایت می‏شود، چون نمازگزار نمی‏تواند با آب غصبی وضو بگیرد، در مکان غصبی یا لباس غصبی نماز بخواند، نمی‏تواند نماز بخواند در حالی که دیگران از او نگران باشند و حقوقی از آنها توسط نمازگزار ضایع شده باشد، در نماز است که انسان می‏تواند با خدا ارتباط برقرار کند و به نیازهای درونی خود دست یابد و در نماز است که ... لذا از نماز به عنوان ستون دین یاد شده و فرموده‏اند اگر نماز قبول شود سایر اعمال هم قبول خواهد شد و آن همه سفارش برای اقامه نماز مخصوصاً به صورت جماعت و جمعه شده آیا نباید برای ترک چنین نمازی آن همه عقوبت قرار داده شود؟;