سلام خسته نباشيد راستش نميدونم چطوري بگم ولي ميگم. من محمد هستم و 21 سالمه از 2 سال پيش با دختري رابطه برقرار كردم و طي اين دوسال مثل يك خواهر كوچيك مواظبش بودم و وابستش. خيلي اشتباه ميكرد، كارايي كه با عقل يه آدم سالم جور در نميومد. مثلا با اينكه رابطه ي خوبي با همديگه داشتيم بازم با مزاحماش گرم ميگرفت و شيطنت ميكرد. با هركس حرف ميزدم و حتي دوستاي صميميش ميگفتن هنوز بچست و نميدونه و نميتونه. من توي اين دوسال انواع فشارها رو تحمل ميكردم تا بتونم واسه خودم نهش دارم. هر دفعه ميگه اندفعه ديگه بزرگ شدم و قول ميدم هيچ اشتباهي نكنم ولي اين حرفش يك هفته كار ميده. راستش قصدم ازدواج بود ولي با كاراي كه كرد ميدونم ديگه نميشه به اوجا رسيد. مشكلم اينجاست كه دوستش دارم و ميدونم هم بچست و هم شيطون. نميخوام اذيت بشه. نميخوام ناراحتش كنن. نميتونه از خودش مراقبت كنه. فكر ميكنه خيلي ميفهمه ولي متاسفانه هيچي نميفهمه. راستش همه دوستاي صميميش از من ميخوان كه يه جوري درستش كنم. اينم بگم كه شايد 3-4 دفعه توي اين دوسالي كه با من بود عاشق اين و اون شد و شكست خورد. نميدونم چيكارش كنم كه سرش به سنگ بخوره و دست بكشه ديگه. در ضمن دروغ گويي توي خونشه و چيزايي كه ميتونه راستش رو بگه رو هم دروغ ميگه. هر دفعه با پسري رابطه داشت و تموم ميشد ميفهميد كه من چه ارزش بالايي براش داشتم و چقدر براش خوب بودم و تا يكي دو هفته واقعا دوستم داشت ولي دوباره روز از نو و روزي از نو. نميدونم چيكارش كنم. حالا دوباره اومده به من ميگه به خدا ديگه بزرگ شدم ( آخه تير ماه شد 16 سالش ) و قدر تورو ميدونم و نميخوام از دستت بدم و كلي از اين حرفها كه فهميدم بعد از گذشتن يك هفته از حرفش دوباره با يه پسر رابطه داره. به خدا نميدونم چيكار كردم كه اين اينطوريه. هرچي با دوستاي خودش ميشينيم مشور ميكنيم ميبينيم واقعا از هيچ نظر براش كم نزاشتم. خودشم ميدونه. ولي نميدونم. شايد يه نوع تنوع طلبي داره ولي آخه تا چه حد ؟ تا كي ؟ تورو خدا بگين من چيكارش كنم ؟ به نظرتون سعيم رو بكنم و فراموشش كنم ؟ يا راهي سراغ داريد كه بتونم يه جوري سرش رو به سنگ بزنم ؟ من هر كاري ميدونستم براش كردم ولي ديگه نميدونم چيكار كنم. ببخشيد كه اين همه حرف زدم. تورو خدا كمك كنيد. با تشكر يا علي