دوست گرامي بدليل كثرت سوالها ما خلاصه به شما عرض مي نماييم ان شاء الله تفكر و تدبر در اين بخش شما را به مطلب رهنمون مي سازد . خلقت انسان بر هدف عبوديت و بندگي استوار است و اين براي ما واضح است كه ما هيچ اطلاعي از خودمان نداريم . كه هستيم از كجا آمده ايم و ... در نتيجه ان كسي كه تمام برنامه اين خلقت ما در دست او ست همان او برنامه هايي براي سعادت ما تنظيم كرده است . و فرموده هر كس خودش را شناخته در حقيقت پروردگارش را شناخته است . وقتي ما به خودمان نگاه مي كنيم مي بينيم از ضعف به قدرت در حركت هستيم . يعني از مادون به ماورا . تمام سعادت و كمال ما در مسيري است كه فطرت ما آن را تاييد مي كند . اينكه ما در مشكلات ناخودآگاه به سمت قدرتي ماوراي اين مدايت مي رويم نشانه همين فطرت است . حالا شما اگر طبق برنامه خالق عمل كني موفق خواهي بود . همانگونه كه در دنيا مي بينيم اگر تخطي از فرامين و قوانين دنيا كنيم محكوم خواهيم بود . اگر با ترك گناه از جهنم دوري كني در حقيقت در مسير رضاي او قدم برداشته اي و اگر به جهت شوق بهشت او از گناه دوري كردي باز در جهت رضاي او حركت نموده اي . پس تمامي اين اعمال جهت رضاي اوست . اما اگر درك انسان بالاتر رود آنوقت مي بينيد كه بهشت آفرين بسيار زيبا تر از بهشت است . همانگونه كه صاحب خانه بسيار بالاتر و شريف تر از خانه است . البته دستورات دين مانند كلام امام علي عليه السلام كه فرمود مردم برخي بخاطر ترس از جهنم گناه نمي كنند و برخي به خاطر لذت بهشت اما برخي به خاطر خود خدا گناه نمي كنند كه اينها عبادت آزاد مردان است . اينها به خاطر خود خدا و بزرگي خالق گناه نمي كنند البته كه اين بالاتر است . اگر كسي رضاي او را مد نظر گرفت هم او را دارد و هم بهشت او را . خوب فكر كنيد . موفق باشيد .